۱–۱۲–۱–۳ تصرف های مراقبت تندرستی
۱–۱–۱۲–۱–۳ : راه های خروج در تصرف های مراقبت تندرستی باید با ضوابط عمومی مندرج در بندهای ۲-۱-۳ تا ۹-۱-۳ و نیز ضوابط اختصاصی این بخش مطابقت داشته باشند.
۲–۱–۱۲–۱–۳ : در بیمارستانها و مراکز درمانی یا مراقبت پزشکی، راهروها، مسیرهای عبور و شیبراه هایی که به عنوان دسترس خروج الزامی بیماران استفاده می شوند، باید حداقل ۲۴۵۰ میلیمتر عرض مفید داشته باشند. راهروها، مسیرهای عبور و شیبراه های سایر فضاها که فقط مورد استفاده کارکنان هستند، می توانند حداقل ۱۱۰۰ میلیمتر عرض مفید داشته باشند.
۳–۱–۱۲–۱–۳ : در مراکز نگهداری سالمندان، عقب ماندگان ذهنی و بیماران روانی، راهروها، مسیرهای عبور و شیبراه هایی که به عنوان دسترس خروج الزامی بیماران استفاده می شوند، باید حداقل ۱۸۵۰ میلیمتر عرض مفید داشته باشند. راهروها، مسیرهای عبور و شیبراه های سایر فضاها که فقط مورد استفاده کارکنان هستند، می توانند حداقل ۱۱۰۰ میلیمتر عرض مفید داشته باشند.
۴–۱–۱۲–۱–۳ : حداقل عرض مفید درها در مسیرهای خروج از اتاق های خواب بیماران و فضاهای تشخیص و درمان، اتاق های رادیوگرافی، اتاق های عمل، اتاق های فیزیوتراپی و اتاق های نگهداری و پرستاری از کودکان، تابع جدول-۱۲ – ۱-۳الف خواهد بود.
جدول –۱۲–۱–۳الف حداقل عرض مفید درها در تصرف های مراقبت تندرستی
|
نوع تصرف |
حداقل عرض لازم |
|
بخش های بستری و تحت پرستاری |
۱۰۵۰ میلیمتر |
|
بخش نوزادان، بخش های روانی و مراکز نگهداری عقب مانده های ذهنی |
۹۰۰ میلیمتر |
|
بخش های اداری و مورد استفاده کارکنان |
۸۵۰ میلیمتر |
۵–۱–۱۲–۱–۳ : در تصرف های مراقبت تندرستی، هر طبقه یا هر منطقه حریق باید دست کم دو خروج مجزا و دور از هم داشته باشد و حداقل یکی از دو خروج مورد نظر باید:
الف: یک درگاه منتهی به بیرون بنا؛
ب: یک پلکان؛
پ: یک دوربند مانع دود؛
ت: یک شیبراه؛
ث: یا یک گذرگاه خروج.
باشد. مناطق حریق که خروجهایی مطابق این مشخصات نداشته باشند، به عنوان بخشی از منطقه مجاور که با ضوابط خروجی افقی تفکیک شده و دارای چنین خروجهایی هستند، محسوب خواهند شد.
۶–۱–۱۲–۱–۳ : هر منطقه دود باید دست کم به دو خروج مجزا و دور از هم دسترسی داشته باشد. در این موارد، راه خروج می تواند از درون منطقه های دود مجاور بگذردولی، نباید مجدداً از درون منطقه مبدا عبور کند.
۷–۱–۱۲–۱–۳ : هر فضای خواب و هر فضای قابل زیست باید دارای دری باشد که به طور مستقیم به بیرون بنا در سطح زمین (درگاه خروج)، یا به یک راهروی دسترس خروج باز شود. در مورد اتاق های خواب بیماران، دستیابی به راهروی دسترس خروج، استثنائاً می تواند از طریق یک فضای واسطه، مانند اتاق نشیمن یا انتظار انجام پذیرد، مشروط بر آنکه اتاق خواب، مورد استفاده حداکثر ۸ بیمار قرارگیرد. در مورد سایر اتاق ها، دستیابی به راهروی دسترس خروج، استثنائاً می تواند از طریق یک یا چند فضای واسطه، مانند دفتر کار و غیره فراهم شود، مشروط بر آنکه هیچ یک از فضاهای واسطه از نوع پرمخاطره نباشد.
۸–۱–۱۲–۱–۳ : هر فضا یا هر سوئیت با سطح زیربنای بیش از ۹۵ مترمربع که برای بستری بیماران استفاده می شود، باید دست کم دو در دسترس خروج دور از هم داشته باشد. سایر فضاها یا سوئیت ها با داشتن سطحی بیش از ۲۳۰ مترمربع باید حداقل دو در دسترس خروج دور از هم داشته باشند.
۹–۱–۱۲–۱–۳ : سالن ها و فضاهای بستری می توانند توسط تقسیم کننده های غیرسوختنی و یا با قابلیت سوختن محدود، به بخش های کوچکتر تفکیک شوند، مشروط بر آنکه نوع آرایش فضا به گونه ای طراحی شود که امکان نظارت مستقیم و مداوم پرستاران مراقب فراهم باشد. فضاهایی که به این ترتیب تفکیک می شوند، نباید مساحتی بیش از ۴۶۰ مترمربع داشته باشند.
۱۰–۱–۱۲–۱–۳ : سالن ها و فضاهای غیر بستری با شرایط مندرج در این بخش می توانند توسط تقسیم کننده های غیرسوختنی، یا با قابلیت سوختن محدود، به بخش های کوچکتر تفکیک شوند، مشروط بر آنکه سطح کلی آنها از ۹۳۰ مترمربع بیشتر نبوده و یکی از دو ضابطه زیر در مورد آنها رعایت گردد:
الف) حداکثر طول راه عبور از هر نقطه تا درگاه منجر به راهروی دسترس خروج ۱۵ متر باشد.
ب) بیش از یک فضای واسطه بین سالن و راهروی دسترس خروج وجود نداشته باشد.
۱۱–۱–۱۲–۱–۳ : تمام راهروهای دسترس خروج باید بدون آنکه از فضای واسط های عبور کنند، دست کم به دو خروج تائید شده منجر شوند.
۱۲–۱–۱۲–۱–۳ : خروجها و دسترس های خروج باید به گونه ای طرح و تنظیم شوند که در طول راه خروج، هیچ بن بستی به طول بیش از ۹ متر وجود نداشته باشد.
۱۳–۱–۱۲–۱–۳ : در تسهیلات مراقبت تندرستی، فاصله نقاط مختلف تا درهای خروج یا خروجها، حسب مورد نباید از مقادیر مشخص شده در زیر بیشتر باشد:
الف) طول دسترس خروج از جلوی در هر اتاق در راهرو، حداکثر ۴۵ متر.
ب) طول دسترس خروج از هر نقطه در هر فضا، حداکثر ۶۰ متر.
در مواردی که تمام بنا توسط شبکه بارنده خودکار تائید شده محافظت شود، فاصله های مشخص شده در “الف” و “ب”، می توانند حداکثر تا ۱۵ متر افزایش یابند.
پ) فاصله پیمایش از هر نقطه داخل فضای بستری تا درگاه منجر به راهرو دسترس خروج، حداکثر ۱۵ متر.
ت) فاصله پیمایش از هر نقطه در درون هر مجموعه اتاق (سوئیت) تا یک در دسترس خروج، حداکثر ۳۰ متر، مشروط بر آنکه کل طول دسترس خروج از هر نقطه تا یک خروج، از ۴۵ متر بیشتر نشود.
۱۴–۱–۱۲–۱–۳ : در تسهیلات مراقبت تندرستی، هریک از دو سمت خروج های افقی باید حسب مورد به ازای هر یک از بیماران یا متصرفان دارای سطحی مطابق مقادیر مشخص شده در جدول -۱۲-۱-۳ب باشد. به این منظور سطح مورد نیاز می تواند شامل بخشی از راهروها، اتاق های بیماران، اتاق های معالجه و درمان، سرسراها یا فضاهای غذاخوری عمومی و دیگر مکانهای کم مخاطره شود.
۱۵–۱–۱۲–۱–۳ : خروج های افقی که با راهروهای به عرض ۲۴۵۰ میلیمتر و بیشتر از هر دو طرف استفاده می شوند، باید توسط درهای دو لنگه لولایی (بدون وادار میانی) که هر لنگه آن حداقل ۱۰۵۰ میلیمتر عرض مفید داشته و در جهت مخالف دیگری باز می شود، یا توسط درهای کشویی افقی با عرض مفید حداقل ۲۱۰۰ میلیمتر محافظت شوند.
جدول –۱۲–۱–۳ب حداقل سطح مورد نیاز در هر طرف خروج های افقی به ازای شخص یا تخت
|
نوع تصرف |
سطح مورد نیاز (مترمربع) |
|
بیمارستانها و مراکز نگهداری و پرستاری بیماران ذهنی و جسمی |
۲.۸ به ازای هر بیمار |
|
مراکز نگهداری سالمندان، عقب ماندگان ذهنی، بیماران روانی و بیماران دارای رژیم دارویی |
۱.۴به ازای هر تخت |
|
طبقاتی که هیچگونه بیمار بستری در آنها نگهداری نمی شود. |
۰.۶ به ازای هر نفر با احتساب تعداد کل متصرفان دو طرف خروج افقی |
۱۶–۱–۱۲–۱–۳ : خروج های افقی که با راهروهای به عرض ۱۸۵۰ میلیمتر تا ۲۴۵۰ میلیمتر از هر دو طرف استفاده می شوند، باید توسط درهای دو لنگه لولایی (بدون وادار میانی) که هر لنگه آن حداقل ۸۰۰ میلیمتر عرض مفید داشته و در جهت مخالف دیگری باز می شود، یا توسط درهای کشویی افقی با عرض مفید حداقل ۱۶۰۰ میلیمتر محافظت شوند.
۱۷–۱–۱۲–۱–۳ : خروج های افقی که فقط از یک طرف استفاده می شوند، می توانند درهای یک لنگه لولایی (یا کشویی افقی) با عرض مفید حداقل ۱۰۵۰ میلیمتر داشته باشند.
۱۸–۱–۱۲–۱–۳ : در تسهیلات مراقبت تندرستی، حداکثر ظرفیت خروج های افقی می تواند تا دو سوم کل ظرفیت خروج های لازم برای تمام بنا در نظر گرفته شود. تقلیل ظرفیت خروج های منتهی به بیرون بنا به کمتر از یک سوم ظرفیت کل خروج های لازم برای بنا، مجاز نخواهد بود.
۱۹–۱–۱۲–۱–۳ : هر خروج افقی باید دارای یک پنجره چشمی (با چشم انداز بیرونی) تائید شده باشد.
۲۰–۱–۱۲–۱–۳ : در تمام تسهیلات مراقبت تندرستی، تدارک روشنایی اضطراری و علایم مناسب برای راه های خروج، مطابق بندهای ۸-۱-۳ و ۹-۱-۳ الزامی است.
۲۱–۱–۱۲–۱–۳ : در تمام تسهیلات مراقبت تندرستی، تدارک روشنایی اضطراری و علایم مناسب برای راه های خروج، مطابق بندهای ۸-۱-۳ و ۹-۱-۳ الزامی است.
درهای اتاق های خواب بیماران نباید دارای قفل های کلیددار باشد، مگر آنکه قفل از نوعی انتخاب گردد که کلید آن فقط از سمت راهرو مورد استفاده قرار گیرد و از داخل، تأثیر یا محدودیتی در خروج به وجود نیاید. در مواردی که ضرورت های درمانی یا ملاحظات امنیتی ایجاب می کند بیمارانی تحت نظر نگهداری شوند، استفاده از قفل مجاز است، مشروط بر آنکه کلید در تمام اوقات شبانه روز در اختیار مأمور مراقب باشد.
۲۲–۱–۱۲–۱–۳ : در تمام تسهیلات مراقبت تندرستی، تدارک روشنایی اضطراری و علایم مناسب برای راه های خروج، مطابق بندهای ۸-۱-۳ و ۹-۱-۳ الزامی است.
استفاده از قفل یا هرگونه زبانه که لازمه باز کردن آن، کلید یا وسیله ای خاص باشد، روی درهای واقع در مسیرهای خروج الزامی ممنوع است، مگر در بخش های بهداشت روانی با رعایت مفاد مندرج در بند .۲۳-۱-۱۲-۱-۳ درهایی که در مسیرهای خروج الزامی واقع نشوند، درصورت لزوم می توانند دارای قفل باشند.
۲۳–۱–۱۲–۱–۳ : در تمام تسهیلات مراقبت تندرستی، تدارک روشنایی اضطراری و علایم مناسب برای راه های خروج، مطابق بندهای ۸-۱-۳ و ۹-۱-۳ الزامی است.
در هریک از تسهیلات مراقبت تندرستی یا بخشی از آنها که قفل شدن درها بر اساس ضوابط این مقررات مجاز اعلام شده، باید تدابیر مطمئنی که در مواقع اضطراری، انتقال فوری بیماران را به قسمت های امن مقدور سازد، اتخاذ شود. به این منظور، کنترل و آزاد کردن قفلها از راه دور، یا فراهم نمودن امکان حضور دایم و دسترسی فوری مراقبان به شاه کلید، الزامی است.
۲۴–۱–۱۲–۱–۳ : در تمام تسهیلات مراقبت تندرستی، تدارک روشنایی اضطراری و علایم مناسب برای راه های خروج، مطابق بندهای ۸-۱-۳ و ۹-۱-۳ الزامی است.
درهای واقع در گذرگاه های خروج، دوربند پلکان ها، خروج های افقی، موانع دود یا دوربند فضاهای مخاطره آمیز، به استثنای موتورخانه ها، گرمخانه ها و اتاق های تأسیسات و تجهیزات مکانیکی می توانند از نوع خودکار بسته شو انتخاب شده و باز بمانند، مشروط بر آنکه نظام خودکار بسته شدن آنها مورد تائید مقام قانونی مسئول قرارگیرد.
درهای خودکار بسته شو واقع در دوربند پلکانها باید به گونه ای نصب و نگهداری شوند که با فرمان بسته شدن هریک از آنها در هر طبقه، کلیه درهای پلکان در تمام طبقات به طور همزمان بسته شوند. سایر درها می توانند به دلخواه در بخش های مجزا یا در تمام بنا به طور همزمان بسته شوند.
۲–۱۲–۱–۳ تصرف های مراقبت بازداشتی (تحت نظری)
۱–۲–۱۲–۱–۳ : راه های خروج در تصرف های مراقبت بازداشتی باید با ضوابط عمومی مندرج در بندهای ۲-۱-۳ الی ۹-۱-۳ و ضوابط اختصاصی این بخش مطابقت داشته باشند.
۲–۲–۱۲–۱–۳ : راهروها، مسیرهای عبور و شیبراه هایی که به عنوان دسترس خروج یا خروج استفاده می شوند، باید حداقل ۱۱۰۰ میلیمتر عرض مفید داشته باشند.
۳–۲–۱۲–۱–۳ : در تصرف های مراقبت بازداشتی، هر طبقه از بنا باید دست کم دو خروج مجزا و دور از هم داشته باشد. همچنین متصرفان هر منطقه دود و هر منطقه حریق باید به دو خروج مجزا و دور از هم دسترسی داشته باشند. هر منطقه حریق و هر منطقه دود که به منظور پناه دهی متصرفان در شرایط اضطراری پیش بینی شده، باید حداقل به یک خروج تائید شده راه داشته باشد.
۴–۲–۱۲–۱–۳ : هر اتاق خواب اگر توسط درگاه خروج، مستقیماً به بیرون بنا مربوط نیست، باید به یک راهروی دسترس خروج متصل باشد و تنها وجود یک فضای واسطه، مانند اتاق فعالیتهای روزانه یا فضای فعالیتهای گروهی یا دیگر فضاهای عمومی، بین اتاق های خواب و راهروهای دسترس خروج، مجاز خواهد بود. اتاق های خواب یک نفره می توانند مستقیماً به اینگونه فضاهای واسطه راه داشته و با آنها حداکثر تا یک طبقه اختلاف سطح داشته باشند.
۵–۲–۱۲–۱–۳ : راهروها، فضاهای ارتباطی و دیگر مسیرهای عبور که به عنوان دسترس خروج استفاده می شوند، نباید بن بست هایی به طول بیش از ۱۵ متر داشته باشند. در بازداشتگاه ها و زندانها که آزادی حرکت محدود و انتقال بازداشتیها از بخشی به بخش دیگر، تحت نظر و کنترل نگهبانان است، حداکثر طول بن بست های ذکر شده نباید از ۶ متر بیشتر باشد.
۶–۲–۱۲–۱–۳ : راه های دسترسی به خروجها نباید مسیر مشترکی به طول بیش از ۱۵ متر داشته باشند، مگر آنکه تمام بنا توسط شبکه بارنده خودکار تائید شده محافظت شود، که در آن صورت حداکثر طول مسیر مشترک می تواند به ۳۰ متر افزایش یابد.
۷–۲–۱۲–۱–۳ : در مسیرهای خروج، وجود یک اتاقک بازرسی مجاز خواهد بود، مشروط بر آنکه تدابیر لازم برای عبور کنترل نشده و بدون مانع متصرفان از درون اتاقک در شرایط اضطراری، اتخاذ شود.
۸–۲–۱۲–۱–۳ : در تصرف های مراقبت بازداشتی، فاصله نقاط مختلف تا درهای دسترس خروج یا خروجها، حسب مورد نباید از مقادیری که در زیر مشخص شده بیشتر باشد:
الف) طول دسترس خروج از جلوی در هر اتاق در راهرو، حداکثر ۳۰ متر.
ب) طول دسترس خروج از هر نقطه در هر فضا، حداکثر ۴۵ متر.
پ) فاصله عبوری از هر نقطه از هر اتاق خواب تا جلوی در همان اتاق در راهروی دسترس خروج، حداکثر ۱۵ متر.
تبصره ۱: در بناهایی که تماماً توسط شبکه بارنده خودکار تائید شده محافظت شوند، مقادیر مندرج در موارد “الف” و “ب” می توانند حداکثر تا ۱۵ متر افزایش یابد.
تبصره :۲ در خوابگاه های نوع باز فاصله ذکر شده در بند ”پ“ می تواند حداکثر به ۳۰ متر افزایش یابد مشروط بر آنکه دیوارهای دور بند خوابگاه دارای ساختار دودبندی شده باشد. در مواردی که این فاصله از ۱۵ متر بیشتر باشد، حداقل دو در دسترس خروج دور از هم در خوابگاه مورد نیاز خواهد بود.
۹–۲–۱۲–۱–۳ : در تصرف های مراقبت بازداشتی، حیاط های داخلی نمی توانند به عنوان تخلیه خروج استفاده شوند. خروجها می توانند به یک حیاط تخلیه خروج دوربندی شده با دیوار یا حصار منتهی شوند، مشروط بر آنکه حداکثر ۲ بر از ۴ بر حیاط، دیوارهای خارجی مربوط به همان بنا بوده و برهای دیگر، حصار محوطه به شمار آیند. حیاط های دوربندی شده ای که به این منظور مورد استفاده واقع شوند، باید آنچنان وسعتی داشته باشند که به ازای هریک از متصرفان تمام بنا، معادل ۱.۵مترمربع سطح در فاصله حداقل ۱۵ متری تا دیوارهای خارجی بنا فراهم باشد.
۱۰–۲–۱۲–۱–۳ : در تصرف های مراقبت بازداشتی رعایت بند ۴-۳-۱-۳ الزامی نبوده و تمام خروجها می توانند از طریق تخلیه خروج به بیرون بنا منتهی شوند، مشروط بر آنکه حداکثر ۵۰ درصد آنها به منطقه ای که با دیوار یک ساعت مقاوم حریق مجزا گردیده، تخلیه شوند.
۱۱–۲–۱۲–۱–۳ : در تصرف های مراقبت بازداشتی، فضاهایی که فقط مورد استفاده کارمندان است، با رعایت ضوابط مندرج در بند ۷-۴-۴-۱-۳ می توانند دارای پله های مارپیچ باشند.
۱۲–۲–۱۲–۱–۳ : در تصرف های مراقبت بازداشتی، در دو طرف هر خروج افقی باید به ازای هر نفر، حداقل ۰.۶مترمربع سطح پیش بینی شود.
۱۳–۲–۱۲–۱–۳ : در تصرف های مراقبت بازداشتی، خروج های افقی می توانند تا ۱۰۰ درصد ظرفیت خروج مقرر شده را شامل شوند، مشروط بر آنکه حداقل یک خروج امن، غیر از خروج افقی از طریق دیگر منطقه های حریق در دسترس و قابل استفاده باشد.
۱۴–۲–۱۲–۱–۳ : درهای اتاق های خواب اشخاص مقیم در تصرف های مراقبت بازداشتی باید حداقل ۷۰۰ میلیمتر عرض مفید داشته باشد.
۱۵–۲–۱۲–۱–۳ : درهایی که فضاهای پناه دهی را به بیرون بنا مربوط می کنند، می توانند با قفل در نظرگرفته شوند و قفل آنها مطابق ضوابط مندرج در بند ۱۶-۲-۱۲-۱-۳ از راه دور کنترل و باز و بسته شود. همچنین این درها می توانند قفل کلیدخور داشته باشند، مشروط بر آنکه کلید آنها همواره در اختیار و دسترس مأموران مراقب بوده و از بیرون هم قابل بازشدن باشد.
۱۶–۲–۱۲–۱–۳ : هرگونه نظام کنترل از راه دور برای قفل های واقع در راه های خروج باید همراه با تمهیدات ویژه ای که عملکرد درست و باز شدن به موقع آنها را تضمین می کند، به کار گرفته شود. همچنین در مواردی که تخلیه کامل متصرفان یک منطقه حریق به یک فضای پناه دهی، مستلزم باز کردن بیش از ۱۰ قفل کنترل از راه دور باشد، کسب موافقت و تأمین نظریات مقام قانونی مسئول الزامی است و چنانچه درها با کلید باز شوند، تنوع کلیدهای مورد نیاز، نباید از ۲ مورد بیشتر شود.
۱۷–۲–۱۲–۱–۳ : هر در یا قفل که از راه دور باز شود، باید به گونه ای ساخته، نصب و نگهداری شود که درصورت قطع برق، به روش دستی یا مکانیکی نیز قابل باز شدن باشد. همچنین برای تأمین انرژی مورد نیاز این نوع درها یا قفلها، پیش بینی ژنراتور برق اضطراری که حداکثر ۱۰ ثانیه پس از قطع برق وارد مدار شده و حداقل ۱.۵ساعت کار کند، الزامی است، مگر آنکه در کل مجموعه، تعداد درهایی که از راه دور کنترل می شوند، از ۱۰ عدد کمتر باشند.
۱۸–۲–۱۲–۱–۳ : درهایی که در شرایط اضطراری قفل آنها از راه دور باز می شود، نباید درصورت بسته شدن تصادفی، دوباره قفل شوند، مگر آنکه موقعیت در به گونه ای باشد که قفل شدن آن، راه خروج عمومی را مسدود نکند.
۱۹–۲–۱۲–۱–۳ : در تصرف های مراقبت بازداشتی، راه های خروج در تمام فضاها و محوطه هایی که درمعرض استفاده و دسترس عموم قرار دارند، باید دارای علایم مناسب مطابق بندهای ۸-۱-۳ و ۹-۱-۳ باشند.
