سنگها، از نظر منشأ و طرز تشکیل، به سنگهای آذرین، رسوبی و دگرگونی دسته بندی  میشوند.

از لحاظ کاربرد، مهمترین دسته سنگهای طبیعی سنگهای بریده شده است، که در نما و پوشش کف استفاده میشود. دسته بندی  این سنگها به قرار زیر است:

۱–۲–۵–۵ سنگ آهک ساختمانی

سنگی رسوبی که اساساً متشکل از کربنات کلسیم یا کربنات مضاعف کلسیم و منیزیم (دولومیت) و یا ترکیبی از هر دو است. این سنگ، بر اساس جرم مخصوص، به ۳ گروه دارای جرم مخصوص کم (در محدوده بین ۱۷۶۰ تا ۲۱۶۰ کیلوگرم بر متر مکعب)، داری جرم مخصوص متوسط (در محدوده بین ۲۱۶۰ تا ۲۵۶۰ کیلوگرم بر مترمکعب) و دارای جرم مخصوص زیاد (بیشتر از ۲۵۶۰ کیلوگرم برمترمکعب) تقسیم میشود.

۲–۲–۵–۵ گرانیت

سنگ آذرین نفوذی بلوری، با دانه های تقریباً مساوی، حاوی کوارتز و فلدسپاتهای قلیایی، که معمولاً مقداری میکا و هورنبلند و نیز مقادیر متفاوتی از دیگر فلدسپاتها و کانیهای فرعی و غیرعادی در آن وجود دارد، که تنها تعداد اندکی از آنها، جز پیریت و گارنت، با چشم غیرمسلح قابل دیدن اند.

۳–۲–۵–۵ سنگ کوارتز ساختمانی

این سنگ، بر اساس مقدار سیلیس آزاد آن، به سه گروه ماسه سنگ (با حداقل ۶۰ درصد سیلیس آزاد)، ماسه سنگ کوارتزی (با حداقل ۹۰ درصد سیلیس آزاد) و کوارتزیت (با حداقل ۹۵ درصد سیلیس آزاد) دسته بندی  میشود.

۴–۲–۵–۵ مرمر (مرمریت)

سنگی کربناتی دگرگونی که به علت تبلور مجدد تحت حرارت و فشار در دوره متامورف، دارای بافت بلوری مشخصی است و عمدتاً از کانیهای کلسیت و دولومیت، یا ترکیبی از آنها، تشکیل شده است. مرمر باید حتماً صیقل دادنی و جلاپذیر باشد. در ایران سنگهای این گروه بسته به درشتی بلورهایشان، چینی (ریزبلور)، کریستال (دارای بلورهای درشت) و مرمریت (بدون قابلیت تشخیص بلورها) می نامند.

۵–۲–۵–۵ تراورتن

نوعی سنگ آهک رسوبی، با ساختار متخلخل و گاه لایه ای، که از ته نشین  شدن کربنات کلسیم  در چشمه ها، یا آبهای گرم کربناتی، تشکیل میشود. این سنگ بیشتر به رنگهای کرم، زرد، قهوه ای، خاکستری و سفید است. وجود تخلخل در این سنگ به دلیل تشکیل گازها به هنگام ته نشین  شدن کربنات کلسیم و در پاره ای  از موارد بر اثر تجزیه گیاهان است. چون این حفره ها  حاصل فرایند طبیعی تشکیل تراورتن است، عیب آن محسوب نمیشود.

۶–۲–۵–۵ سنگ لوح

یک سنگ دگرگون شده ریز بلورین، که اغلب حاصل دگرگونی شیل و دارای کانیهای میکا، کلریت و کوارتز است. مهمترین کاربرد سنگ لوح، پوشش دادن سقفهای شیبدار است. سنگ لوح به سه گروه ۱S، ۲S، ۳S دسته بندی  میشود. برای گروه ۱S عمر مفید بیش از ۷۰ سال،۲S بین ۴۰ تا ۷۰ سال و ۳S بین ۲۰ تا ۴۰ سال در نظر گرفته میشود. سنگ لوح استفاده شده در کاربردهای بیرونی در محیط با اتمسفر اسیدی یا در نواحی صنعتی که آلودگی محیط بالا است باید عاری از نوارهای کربن دار باشد. سنگ لوح باید سالم، بادوام، عاری از خرده های  سنگ، ترک، رگه های  باز، حفره ها، یا دیگر نواقصی باشد که ممکن است به انسجام ساختاری در زمینه استفاده مورد نظر آسیب رساند.