انتخاب درجه حرارت صحیح و مناسب برای گرم کردن انواع متفاوت قیرهای جامد، محلول و امولسیون در شرایط آب و هوایی مختلف و برای مصارف گوناگون، با کیفیت و مرغوبیت قیر و ملاحظات ایمنی و زیست محیطی با تاکید بر جلوگیری در اشتعال و آتشسوزی و کاهش آلودگی زمین ارتباط مستقیم دارد. راهنمای کلی انتخاب دمای مناسب برای گرم کردن و مصرف قیرها به این شرح است:

۱–۴–۱۴–۵ قیرهای خالص : حداکثر درجه حرارت برای گرم کردن قیرهای خالص نباید از ۱۷۶ درجه سانتیگراد تجاوز کند. در موقع گرم کردن این قیرها و هر نوع قیر دیگری در دمای مناسب، نباید دود آبی رنگ متصاعد شود که انتشار آن در هوا، موجب افزایش آلدهیدها در محیط کار میشود. هر قدر درجه حرارت این قیرها برای گرم کردن و مدت زمان آن نیز کمتر باشد، آلودگی زیست محیطی کمتر است.

۲–۴–۱۴–۵ قیرهای محلول : درجه حرارت مناسب برای این قیرها بر حسب این که قیر محلول در چه ردهای از قیرهای زودگیر، کندگیر یا دیرگیر قرار گرفته باشد، باید همواره کمتر از درجه اشتعال قیر باشد. در غیر این صورت، کلیه نکات ایمنی برای پیشگیری از حریق و اشتعال باید در موقع حرارت دادن این قیرها رعایت شود. دمای مناسب برای قیرهای محلول به ویژه  برای انواع رقیق آنها مانند ۳۰MC- ،۷۰ SC ، RC ،MC نباید به ترتیب بیشتر از ۳۰ درجه سانتیگراد و ۵۰ درجه سانتیگراد باشد. برای گروههای غلیظتر این قیرها مانند ۳۰۰۰ SC، MC و RC، حداکثر درجه حرارت باید بین ۸۰ تا ۱۱۵ سانتیگراد باشد. افزایش دمای قیرهای محلول به سهولت موجب تصعید و فراریت و انتشار حلّالهای موجود در این قیرها (هیدروکلریدها) در هوای محیط میشود و نتیجه آن افزایش شدید آلدهیدها در محیط کار است که باید مورد توجه قرار گیرد.

 ۳–۴–۱۴–۵ قیرهای امولسیون:برای مصرف این قیرها به طور معمول نیازی به حرارت دادن آنها نیست. لذا از نظر اقتصادی و ایمنی بر انواع دیگر قیرها، برتری دارند، زیرا:

انرژی مصرفی برای گرم کردن آنها به مراتب کمتر از قیرهای محلول و قیرهای خالص است.

به جای تبخیر و تصعید حلّالهای نفتی موجود در قیرهای محلول و انتشار آنها در محیط زیست که موجب تشدید آلودگی میشود، در قیرهای امولسیون فقط آب تبخیر میشود. ضمن آن که استفاده از این قیرها برای اختلاط با مصالح سنگی مرطوب و یا پخش قیر روی سطوح مرطوب هیچ گونه اثر منفی بر عملکرد آن ندارد.

– هزینه حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد حلّالهای نفتی موجود در قیرهای محلول است.