هدف از تحلیل سازه، تعیین مقاومت مورد نیاز (Ru ) و یا نیروهای داخلی در قطعات مختلف سازه و تغییرمکان نقاط مختلف تحت اثر ترکیبات بارگذاری مورد نظر، با در نظر گرفتن مشخصات هندسی و مکانیکی آنها است. در این مبحث روش های تحلیل زیر مجاز می باشند.
الف- تحلیل الاستیک: در این روش تحلیل، کلیه نیروهای داخلی در مقاطع مختلف قطعات سازه با فرض الاستیک بودن رفتار مصالح و کوچک بودن تغییرشکل های ایجاد شده و بر اساس تئوری الاستیسیته تعیین می شوند. استفاده از این روش تحلیل برای بررسی و کنترل معیارهای طراحی هر دو حالت حدی مقاومت و بهره برداری مجاز است.
ب- تحلیل غیرالاستیک: در این روش تحلیل، کلیه نیروهای داخلی در مقاطع مختلف قطعات سازه با توجه به رفتارهای غیرالاستیک سازه تعیین می شوند. کاربرد این روش تحلیل فقط محدود به بررسی و کنترل معیارهای طراحی حالت های حدی مقاومت بوده و از آن نمی توان برای بررسی و کنترل معیارهای طراحی حالت های حدی بهره برداری استفاده کرد.
در روش تحلیل غیرالاستیک محدودیت های زیر باید تامین شوند.
۱- در اعضایی که در آنها احتمال تشکیل مفصل پلاستیک وجود دارد، مقدار تنش تسلیم مصالح آنها نباید از ۴۵۰ مگاپاسکال بیشتر باشد.
۲- مقاطع اعضایی که تحت اثر نیروهای ترکیبی (نیروی محوری فشاری و لنگر خمشی) قرار دارند و احتمال تشکیل مفصل پلاستیک در بال و جان آنها وجود دارد، باید فشرده باشند.
۳- در اعضای محوری فشاری که در آنها امکان تشکیل مفصل پلاستیک وجود دارد، به منظور تامین شکل پذیری مورد نیاز مقاومت طراحی آنها نباید از۰.۷۵FyAg بیشتر در نظر گرفته شود.
۴- تامین مهارهای جانبی در محل های تشکیل مفاصل پلاستیک الزامی است.
۵- تنش تسلیم در کلیه اعضا و اتصالات باید با ضریب ۰.۹ کاهش داده شوند، مگر آنکه در تحلیل غیرالاستیک مطابق فصل ۲-۱۰ از روش های دیگری نظیر کاهش مدول الاستیسیته استفاده شده باشد.
