۴-۴-۳-۱: ساخت ساختمان در زمینهایی مجاز است که از شبکه رفت و آمد عمومی قابل دسترس و با سایر الزامات و شرایط مندرج در مقررات ملّی ساختمان و طرحهای مصوب توسعه و عمران شهری برای محل ساخت بنا منطبق باشند.
۴-۴-۳-۲: در زمینهایی که فقط توسط راههای پیاده قابل دسترس هستند، ساخت ساختمان محدود به گروه های ۱ تا ۳ و در صورتی مجاز است که علاوه بر امکان انطباق با مقررات خاص تصرف مورد نظر، امدادرسانی و اطفای حریق نیز برای آن امکان پذیر باشد.
۴-۴-۳-۳: در بافتهای تاریخی مصوب، ساخت ساختمان و نحوه استقرار آن در زمین باید طبق ضوابط مورد تأیید سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری باشد.
۴-۴-۳-۴: برای زمینهایی میتوان پروانه ساختمان درخواست نمود که امکان اتصال به شبکه آب بهداشتی و شبکه برق داشته باشند. در مناطقی که شبکه آب بهداشتی و یا شبکه برق هنوز احداث نشده باشد، بنا به تشخیص مراجع صدور پروانه میتوان پروانه ساختمانی درخواست نمود مشروط بر آنکه درخواست کننده نحوه تامین آب بهداشتی و برق را به تأیید مقامات قانونی مسئول رسانده و متعهد شود که به محض احداث شبکه آب بهداشتی و یا برق، نسبت به اتصال به آنها در مهلت تعیین شده اقدام نماید.
۴-۴-۳-۵: برای زمینهایی میتوان پروانه ساختمان درخواست نمود که امکان اتصال به شبکه آب بهداشتی و شبکه برق داشته باشند. در مناطقی که شبکه آب بهداشتی و یا شبکه برق هنوز احداث نشده باشد، بنا به تشخیص مراجع صدور پروانه میتوان پروانه ساختمانی درخواست نمود مشروط بر آنکه درخواست کننده نحوه تامین آب بهداشتی و برق را به تأیید مقامات قانونی مسئول رسانده و متعهد شود که به محض احداث شبکه آب بهداشتی و یا برق، نسبت به اتصال به آنها در مهلت تعیین شده اقدام نماید.
رعایت حریمهای مصوب ساخت و ساز در حاشیه عوارض طبیعی از جمله جنگل، دریا، پارک حفاظت شده ملی، چشمه ها، رودخانه ها، نهرها، مسیلها، همچنین خطوط انتقال برق، گاز، نفت، قنوات، جاده های برون شهری و سایر تاسیسات و تجهیزات مشابه، برای تمام گروه های ساختمانی الزامی است. در صورتی که حریم مصوب بدین منظور وجود نداشته باشد، باید حداقل فاصله 30 متر بین ساختمان و این اراضی یا تاسیسات و تجهیزات رعایت شود.
۴-۴-۳-۶: در ساخت و قرارگیری ساختمان، رعایت ضوابط طرحهای مصوب توسعه و عمران شهری و سایر مقررات ساختمان در رابطه با جانمایی ساختمان بر زمین، بسته یا پاکت حجمی بنا، تراکم ساختمانی، زیر بنای مجاز و جهت گیری تعیین شده با توجه به شرایط اقلیمی در انطباق با مبحث نوزدهم مقررات ملّی ساختمان الزامی است.
۴-۴-۳-۷: مشخصات بر و کف زمین باید به گونه ای باشد که:
آ- با نمای کلی خیابانها، محله ها و منظر شهری در موقعیت مورد نظر متناسب و در جهت پیشگیری از ایجاد یا گسترش ناهماهنگی در سیمای شهری باشد.
ب- ارتفاع کف زمین در هماهنگی با ارتفاع خیابان دسترس و زمین همسایه قرار گیرد.
پ- امکان دسترسی مناسب و عادلانه برای تمام متصرفان و استفاده کنندگان از ساختمان فراهم گردد؛
ت- از خاکبرداری و خاکریزی نامتعارف جلوگیری شود.
تعیین بر و کف و لزوم اصلاح آن با تأیید شهرداریها و یا سایر مراجع صدور پروانه ساختمان، بر اساس طرحهای توسعه و عمران شهری مصوب و با رعایت مقررات ملّی ساختمان خواهد بود.
۴-۴-۳-۸: به منظور جلوگیری از اتلاف انرژی و همچنین ایجاد آسایش برای متصرفان ساختمان، لازم است در تعیین محل درزهای انقطاع در ساختمانها، هماهنگی لازم بین مهندس معمار و طراح سازه بنا صورت گیرد.
