دسته‌بندی نشده · شهریور ۱۰, ۱۳۹۹ ۰

۴-۹-۱۰ جزئیات عمومی ایمنی در برابر سوانح و سایر خطرات

۴-۹-۱۰-۱: استفاده از تجهیزات حفاظت در برابر آذرخش در ساختمان های گروه 6 تا 8 و ساختمان های دیگری که به علت نوع کاربری و یا موقعیت قرارگیری آنها ضروری باشد، الزامی است، و باید مطابق با استاندارد ملّی ایران در مورد آذرخش، به شماره ۱-۶۲۱۳ باشد.

۴-۹-۱۰-۲: ساختمان باید به گونه ای طراحی و ساخته شود که در صورت وقوع زلزله موجب صدمه و خسارت به ساختمان های همسایه نشود و از خسارت ساختمان های همسایه به آن نیز پیشگیری گردد. رعایت مقررات مندرج در مبحث ششم مقررات ملّی ساختمان، به ویژه در مورد تعبیه درز انقطاع ما بین ساختمانها، الزامی است.

۴-۹-۱۰-۳: بازشوها، درها و پنجره ها و مدخل زیرزمینهای تمام ساختمانها باید به گونه ای طراحی و اجرا شوند که امنیت ساکنان و استفاده کنندگان را فراهم نمایند.

۴-۹-۱۰-۴: مدخل و پنجره های بازشو زیرزمین باید با اتخاذ شیوه های متداول به گونه ای از ورود جانوران موذی، باران و آبهای سطحی جلوگیری نمایند.

۴-۹-۱۰-۵: در تمام تصرفها و فضاها تأمین راههای خروج ایمن و نصب علایم هشداردهنده و ایمنی مطابق مباحث سوم و بیستم مقررات ملّی ساختمان الزامیست.

۴-۹-۱۰-۶: راههای خروج ایمن در ساختمانها باید طوری تعبیه شوند که علاوه بر هدایت مردم به مکان امن در هنگام آتشسوزی، درصورت وقوع زلزله نیز امکان خروج و یاری رسانی به ساکنان و استفاده کنندگان را فراهم نمایند.

۴-۹-۱۰-۷: در طراحی ساختمانها باید راههای امدادرسانی از خارج ساختمان، مطابق الزامات زیر، برای انجام عملیات امداد و نجات در هنگام وقوع سوانحی چون حریق و زلزله پیش بینی گردد.

 این راهها از طریق جایگاه های الزامی امدادرسانی در فضای باز مجاور ساختمان (در حیاط یا معابر عمومی مجاور) و بازشوی الزامی امدادرسانی (در تصرفهای مسکونی) جهت ورود و استقرار افراد و وسایل امدادرسان تأمین میگردد.

۴-۹-۱۰-۷-۱: تعبیه راههای امدادرسانی در ساختمان به منزله منتفی شدن مسیرهای خروج الزامی مندرج در مبحث سوم مقررات ملّی ساختمان نیست.

۴-۹-۱۰-۷-۲: هر واحد تصرف در گروه های ساختمان 1 تا 7 این مبحث باید دارای حداقل یک بازشوی مجزا و مستقل امدادرسانی در نما و مشرف بر جایگاه امدادرسانی باشد که بتوان از طریق آن عملیات نجات را انجام داد. عرض بازشوی امدادرسانی حداقل 0.90 متر و ارتفاع آن حداقل 1.30 متر است. بدیهی است که در زیر هر بازشوی امدادرسانی، باید یک جایگاه امداد رسانی در نظر گرفته شود.

۴-۹-۱۰-۷-۳: در ساختمان های گروه 4 تا 7 اگر طبقه آخر دارای سقف شیبدار باشد، احداث یک مهتابی یا بالکن حاوی بازشوی امداد رسانی در سقف شیبدار که حول یکی از محورهای عمودی آن باز شود و دارای حداقل 0.90 متر عرض و 1.30 متر ارتفاع باشد، الزامی است.

۴-۹-۱۰-۷-۴: برای هر تصرف در ساختمان های گروه 4 تا 7 باید سطحی آزاد در فضای باز ساختمان به عنوان جایگاه امدادرسانی در نظر گرفته شود. از این جایگاه برای استقرار افراد، وسایل و خودروهای امدادرسانی استفاده می شود. این جایگاه باید به دسترسیهای سواره اصلی شهر متصل باشد. در ساختمان های گروه 6 و 7 دسترسی سواره به جایگاه های امدادرسانی الزامی است.

۴-۹-۱۰-۷-۵: انجام فعالیتهای دائمی در جایگاه های امدادرسانی و تعبیه کاربریهایی که موجب اشغال این سطوح گردد، مجاز نیست.

۴-۹-۱۰-۷-۶: در ساختمان های گروه 4 و 5، جایگاه امدادرسانی باید حداقل به عرض 3.00 متر و طول 5.00 متر باشد. در ساختمان های گروه 6 و 7 به ازای افزایش هر طبقه 0.50 متر (تا حداکثر 5.00 متر) به این عرض افزوده میگردد. طول جایگاه امدادرسانی میتواند با نظر شهرداریها و سایر مراجع صدور پروانه ساختمان در تمام طول آن ضلع بنا امتداد یابد.

۴-۹-۱۰-۷-۷: در ساختمان های گروه 4 و 6 در پلاکهای شمالی، هرگاه جایگاه امداد رسانی در حیاط خلوت باشد، این جایگاه باید بدون مانع و گذر از واحد مسکونی، توسط راهی به حیاط اصلی متصل گردد. این معبر در گروه 4 حداقل برای عبور افراد و تجهیزات لازم و در گروه 6 برای عبور خودرو امداد رسان در نظر گرفته میشود.

۴-۹-۱۰-۷-۸: حداقل فاصله ساختمان های گروه 7 از مرزهای مجاور، در صورت لزوم دسترسی سواره به جوانب ساختمان، باید 3.00 متر و در ساختمان های گروه 5، به منظور عبور افراد، 1.50 متر باشد.

۴-۹-۱۰-۷-۹: در صورت قرارگیری فضای تأسیسات و موتورخانه، در ساختمان های گروه های6 و 7 درزیر مسیر امدادرسانی، در نظرگرفتن امکان عبور وسایل سنگین امداد رسانی در محاسبه بار سقف آن فضاها الزامی است.

۴-۹-۱۰-۸ : درها و پنجره های خروج و امدادرسانی که در مواقع حریق و زلزله استفاده میشوند، باید از مصالح مقاوم و در انطباق با مبحث سوم مقررات ملّی ساختمان باشند.