۱۶-۹-۲-۱ : بست و تکیه گاه باید برای نگهداری لوله و دیگر اجزای لوله کشی مناسب باشد و مورد تأیید قرار گیرد.
الف) هر قسمت از لوله و دیگر اجزای لوله کشی باید به کمک بست و تکیه گاه در وضعیت معینی نگاه داشته شود.
ب) بست و تکیه گاه باید در برابر وزن لوله و سیال داخل آن (آب مصرفی، فاضلاب، آب باران) مقاوم باشد.
پ) بست و تکیه گاه، علاوه بر وزن لوله و سیال داخل آن، باید در برابر دیگر بارهای وارده (عایق، انقباض، انبساط، باد و غیره )تا حد کافی مقاوم باشد.
ت) در نقاط زلزله خیز، بست و تکیه گاه باید به ترتیبی که در مبحث ششم از مقررات ملّی ساختمان مقرر شده، در برابر نیروهای حاصل از زلزله مقاوم باشد.
ث) مصالح ساخت بست و تکیه گاه باید در برابر اثر خوردگی محیط نصب مقاوم باشد.
۱- اتصال بست به لوله باید به ترتیبی باشد که تماس مستقیم مصالح بست و سطوح خارجی لوله موجب ایجاد اثر گالوانیک نشود.
۲- اتصال بست به لوله باید به ترتیبی باشد که سطوح خارجی لوله آسیب نرساند.
ج) اتصال تکیه گاه به دیوارها و سقفها و دیگر اجزای سازه ای ساختمان باید به ترتیبی باشد که به این اجزا آسیب نرساند.
۱- اتصال تکیه گاه به دیوارها و سقفهای ساختمان، که برای مقاومت در مدت معینی در برابر آتش طراحی شده اند، باید با استفاده از مصالحی صورت گیرد که به همین اندازه در مقابل آتش مقاوم باشند.
چ) لوله های فاضلاب و آب باران باید برای جلوگیری از حرکت طولی مهار شوند.
۱- در نصب این لوله ها در صورتیکه قطر لوله بیش از 100 میلیمتر (4 اینچ) باشد در هر تغییر قطر بیش از دو اندازه، باید مهار شوند.
۱۶-۹-۲-۲ : طراحی، ساخت و نصب بست و تکیه گاه باید با رعایت حرکات طولی لوله ناشی از انقباض و انبساط صورت گیرد و حرکت لوله ها، بدون ایجاد و تنش اضافی امکان پذیر باشد.
الف) در مواردی که لوله در معرض انبساط باشد برای سهولت در حرکت طولی لوله های افقی بست و تکیه گاه باید از نوع هادی باشد.
ب) در مواردی که لوله افقی در معرض حرکات طولی ناشی از انقباض و انبساط باشد بست و تکیه گاه لوله باید از نوع آویز و امکان حرکت آونگی را داشته باشد.
پ) در نقاط ثابت، بست و تکیه گاه لوله های افقی یا قائم باید از نوع مهار باشد.
