تمام ساختمان های با گروه خطرپذیری یک و دو، و تمام ساختمان های بلندتر از ۵۰ متر و یا بیشتر از ۱۵ طبقه باید علاوه بر زلزله طرح برای زلزله سطح بهره برداری، طبق استاندارد ۲۸۰۰، نیز کنترل شوند. ترکیب بارهای زلزله سطح بهره برداری مشابه ترکیب بارهای طراحی به روش تنش مجاز حاوی بار زلزله خواهد بود ولی با این تفاوت که ضرایب تمام بارها واحد درنظر گرفته می شود.
نیروهای داخلی ایجاد شده در اعضای سازه نباید از مقاومت اسمی نظیرشان، بدون لحاظ ضرایب کاهش مقاومت، بیشتر شوند. تغییر مکان جانبی ناشی از زلزله سطح بهره برداری در هر طبقه نباید از 0.005 ارتفاع آن طبقه از تراز پایه بیشتر باشد مگر در موارد اجازه داده شده در استاندارد ۲۸۰۰ که می تواند تا 0.008 افزایش یابد. در این محاسبه می توان ممان اینرسی مقاطع سازه ای بتن آرمه را پنجاه درصد نسبت به مقادیر استفاده شده در زلزله طرح افزایش داد. در نظر گرفتن اثر P-Δ برای زلزله بهره برداری ضروری نیست. کنترل ابعاد شالوده برای زلزله بهره برداری ضرورت ندارد.
در طراحی نهایی اعضای سازه در هر حال باید ضوابط مربوط به شکل پذیری بر اساس زلزله طرح رعایت گردد.
