۲۱-۲-۵-۹-۱: هر پناهگاه باید دارای حداقل یک درب ورودی و یک درب خروجی اضطراری خارج از محدوده ریزش آوار باشد.

۲۱-۲-۵-۹-۲: در نظر گرفتن محدوده آوار، به منظور عدم برخورد با ریزش آوار ناشی از فروپاشی ساختمان های مجاور بر روی ورودی و خروجی اضطراری، ضروری است.

۲۱-۲-۵-۹-۳: با تعبیه ورودی یا خروجی پناهگاه از داخل ساختمان، لازم است که احتمال ریزش آوار بر روی این مسیرها مدنظر قرار گرفته و سقف و دیوار و کف آنها برای بار آوار نیز محاسبه گردد. ضمناً محاسبه بار حاصل از آوار ساختمان برای سقف و دیوار پناهگاه الزامی است.

۲۱-۲-۵-۹-۴: ورودی ها باید سرپوشیده باشند.

۲۱-۲-۵-۹-۵: حداقل عرض ورودی ها 120 سانتیمتر بوده و برای پله ها با تعیین حداکثر ارتفاع 18 سانتیمتر و حداقل عرض کف پله 30 سانتیمتر در نظر گرفته شود.

۲۱-۲-۵-۹-۶: ورودی اصلی پناهگاه تحت هیچ شرایطی نباید به فضای اصلی و یا روبروی راهروی پناهگاه باز شود.

۲۱-۲-۵-۹-۷: ورود به پناهگاه باید از طریق یک فضای واسط (فضای هوابند) با حداقل بازشو صورت گیرد.

۲۱-۲-۵-۹-۸: در طراحی ورودی ها باید حداقل دو خم 90 درجه تا قبل از ورود به مدخل هوابند یا فضای اصلی پناهگاه وجود داشته باشد.

۲۱-۲-۵-۹-۹: در صورت عدم امکان طراحی دو خم 90 درجه در محل، می توان از یک خم 90 درجه و تله انفجاری و یا فقط از تله های انفجاری جهت کاهش فشار موج انفجار استفاده شود.

۲۱-۲-۵-۹-۱۰: در انتهای تمامی مسیرهای ورودی به پناهگاه، از تله (محفظه) انفجار استفاده شود.

۲۱-۲-۵-۹-۱۱: ورودی پناهگاه حتماً باید مجهز به درب ضد انفجار باشد.

۲۱-۲-۵-۹-۱۲: ابتدای ورودی ها حداقل 20 سانتیمتر بالاتر از سطح طبیعی زمین قرار گیرد تا از ورود آب های سطحی جلوگیری شود.

۲۱-۲-۵-۹-۱۳: در انتهای شیب یا پله های ورودی، با توجه به اقلیم منطقه و احتمال ورود آب های سطحی، جهت هدایت آب های وارده باید کف شوی هایی با ظرفیت زهکشی آب به درون چاه جذبی مناسب و پوشش شبکه های آهنی محکم پیش بینی شوند.