استفاده از دو روش طراحی تنش مجاز و حالات حدی در این مقررات مجاز می باشد و طراح می تواند هر یک از این روش ها را انتخاب کند.
۷-۱-۴-۱ روش تنش مجاز
در این روش بارهایی که در مبحث ششم مقررات ملی ساختمان آورده شده است با ضریب یک در محاسبات نیرو لحاظ می شوند و بار وارد برخاک محاسبه می گردد. سپس با اعمال ضریب اطمینان مناسب تنش مجاز خاک محاسبه و طراحی انجام می شود. برای محاسبه نشست، بارهای وارده با ضریب یک در نظر گرفته می شود و نشست محاسبه شده (بدون اعمال ضریب اطمینان) باید از نشست مجاز کمتر باشد.
۷-۱-۴-۲ روش حالت حدی
در این روش دو ضریب ایمنی برای بار و مقاومت (LRFD) به طور جداگانه در محاسبات حالات حدی نهایی و بهره برداری استفاده می شود.
۷-۱-۴-۲-۱حالت حدی نهایی
اولین مجموعه ضرایب ایمنی در این روش اعمال ضرایب افزایش بار است و مقدار آن بستگی به میزان عدم اطمینان در برآورد مقدار بار دارد. ضرایب فوق از مباحث مقررات ملی ساختمان (ششم، نهم، دهم) بر حسب مورد تعیین می شوند. دومین مجموعه ضرایب ایمنی برای تقلیل مقاومت مصالح است و مقدار آن بستگی به عدم اطمینان موجود در کیفیت مصالح، نحوه اجرا و دقت دارد.
مقادیر ضرایب افزایش بار و تقلیل مقاومت بر حسب مورد در فصول مختلف این مبحث آمده است.
۷-۱-۴-۲-۲ حالت حدی بهره برداری
طراحی در حالت حدی بهره برداری اغلب جهت کنترل نشست و تغییرشکل ها به کار می رود و در آن هر دو ضرایب کاهش مقاومت و افزایش بار (عمدتاً) برابر یک در نظر گرفته می شود.
