دسته‌بندی نشده · آبان ۲۰, ۱۳۹۹ ۰

۸-۲-۲ مصالح ساختمانی

۸-۲-۲-۱ سنگدانه ها

 مصالح سنگی بتن سیمانی و آهکی، باید سخت، تمیز و بادوام بوده و از هرگونه پوسیدگی و لایه های تورم پذیر یا تراکم پذیر(هنگام مجاورت با هوا) و مواد شیمیایی مضر برای بتن و میلگرد لایه های سست کلوخه های رسی و ذرات میکا عاری باشد.

لایه های سست، کلوخه های رسی و ذرات میکا عاری باشد. مشخصات ماسه مصرفی باید با موارد عنوان شده در مباحث ۵ و ۹ مقررات ملّی ساختمان مطابقت داشته باشد.

۸-۲-۲-۲ چسباننده ها

الف) سیمان

با توجه به ملاحظات طراحی و شرایط محیطی، می توان از سیمان پرتلند نوع یک، دو یا سه، سیمان سربارهای و سیمان پرتلند سربارهای انواع پ-س، پ-س-۵ و س، سیمان پرتلند پوزولانی، سیمان پرتلند آهکی، سیمان بنایی، سیمان پرتلند سفید و سیمان تراس در ساخت ساختمان های بنایی استفاده کرد.

 ویژگی های انواع مختلف سیمان مطابق با استانداردهایی است که در مبحث پنجم مقررات ملی ساختمان اشاره شده است. در مواردی که به عنوان و شماره استانداردها در مبحث پنجم اشاره نشده باشد، استاندارهای ملی ایران و در غیر اینصورت استانداردهای معتبر خارجی ملاک عمل می باشد.

 ب) آهک

 آهک مصرفی در ساخت ملات، شفته و بتن آهکی و خشت های تثبیت شده معمولاً از نوع آهک سفید است. ویژگی های آهک ساختمانی و آهک زنده برای مصارف ساختمانی باید مطابق با استاندارد ملی ایران باشند. همچنین آهک باید به صورت شیر آهک مصرف شود.

 پ) گچ

 گچ مورد استفاده در کارهای بنایی باید با استاندارد ملی ایران مطابقت داشته باشد.

ت) خاک رس

 خاک رس مصرفی باید عاری از مواد آلی، ریشه گیاهان و سایر بقایای نباتی باشد و خاصیت واگرایی نداشته باشد.

۸-۲-۲-۳ آب

 آب مصرفی باید تمیز و صاف بوده و عاری از مقادیر زیان آور روغن ها، اسیدها، قلیایی ها، نمک ها، مواد قندی، مواد آلی یا مواد دیگری باشد که ممکن است به کارهای ساختمانی به ویژه بتن، ملات ها، میلگردها و سایر اقلام مدفون در کار آسیب برسانند. معمولاً آب آشامیدنی زلال، بیبو، بیرنگ و بدون طعم را می توان در ساخت بتن و ملات در مناطقی که خطر خوردگی وجود نداشته باشد مورد استفاده قرار داد. مصرف آبی که دارای خزه است برای ساختن بتن و ملات مناسب نیست. همچنین آب گل آلود را باید قبل از مصرف از میان حوضچه های ته نشین گذراند و یا با روش های دیگر تصفیه کرد تا مقدار لای و رس آن کاهش یابد.

۸-۲-۲-۴ واحد مصالح بنایی

 واحدهای مصالح بنایی بر حسب شکل ظاهری به سه نوع تقسیم می شود:

 الف) واحدهای مصالح بنایی توپر

ب) واحدهای مصالح بنایی سوراخدار

پ) واحدهای مصالح بنایی توخالی (انواع 1، 2 و3 )

 ضوابط هندسی واحدهای بنایی در جدول ۸-۲-۱ آمده است.

 

 

جدول ۸-۲-۱ : ضوابط هندسی گروه های مختلف آجر رسی و بلوک های سیمانی

 

آجر رسی یا بلوک سیمانی

 

سوراخدار

تو خالی

آجر رسی

بلوک سیمانی

نوع 1

نوع 2

نوع 3

نوع 1

نوع 2

نوع 3

حجم فضاهای خالی نسبت به حجم کل

≤%35

>%35

و

<%45

 

>%45

و

<%55

 

>%55

و

≤%70

 

>%35

و

<%50

 

>%50

و

<%60

 

>%60

و

≤%70

 

حجم هر فضای خالی نسبت به حجم کل

≤%10

≤%12.5

≤%12.5

محدود به مساحت

≤%12.5

≤%12.5

محدود به مساحت

(رجوع به بند زیر)

مساحت هر فضای خالی

محدود به حجم

محدود به حجم

محدود به حجم

برای چندحفره

>2800 میلیمتر مربع

برای تک حفره

≤18000 میلیمتر مربع

باشد

محدود به حجم

محدود به حجم

برای چندحفره

>2800 میلیمتر مربع

برای تک حفره

≤18000 میلیمتر مربع

باشد

(رجوع به بند بالا)

(رجوع به بند بالا)

 

مجموع ضخامت جان ها و پوسته ها در هر جهت نسبت به کل طول یا عرض در همان جهت

≥%30

≥%30

≥%20

بدون محدودیت

≥%30

≥%20

بدون محدودیت

 

۸-۲-۲-۴(پ) در مناطق با خطر نسبی زلزله خیلی زیاد و زیاد، واحدهای مصالح بنایی توخالی که در دیوارهای سازه ای مورد استفاده قرار می گیرند باید دارای شرایط زیر باشند:

 ۱-  واحدهای مصالح بنایی توخالی نوع 2 و 3، تنها در دیوارهای غیر سازه ای مجاز است.

 ۲- در واحدهای مصالح بنایی سوراخدار و توخالی، سوراخ ها باید عمود بر سطح بزرگ واحد مصالح بنایی و به طور یکنواخت در سطح آن توزیع شود. اندازه سوراخ های مربعی و قطر سوراخ های دایره ای باید حداکثر به 25 میلی متر محدود شود و ضخامت جداره بین سوراخ و لبه واحد مصالح بنایی بیش از 15 میلی متر و فاصله بین دو سوراخ بیش از 10 میلی متر باشد. در صورت تأمین نشدن شرایط فوق، بکار بردن این واحدهای مصالح بنایی فقط در دیوارهای غیر سازه ای مجاز است.

 ۳- ضخامت پوسته ها نباید کمتر از 15 میلی متر باشد.

 ۴-  جان آجر توخالی باید در کل عرض واحد مصالح بنایی امتداد یابد.

 ۸-۲-۲-۴-۱ آجر

 ۱- آجر باید کاملاً پخته، یکپارچه و سخت باشد و هرگاه با یک آجر به آجر دیگر ضربه ای وارد آید، صدای مشخص زنگداری تولید شود.

 ۲- مقاومت فشاری آجر باید منطبق با مشخصات طراحی و حداقل 5 مگاپاسکال باشد.

 ۳- چگالی حقیقی هر دو نوع آجر توپر و سوراخدار نباید از 1700 و چگالی ظاهری آنها از 1300 کیلوگرم بر متر مکعب کمتر شود.

 ۴- آجرهای مصرفی در نما باید مطابق استاندارد ملی ایران، عاری از معایب ظاهری مانند ترک خوردگی، شورهزدگی، آلوئک و نظایر آن باشد. از آجرهای کاملاً پخته استفاده شود و آجرها نباید مکنده آب باشند. درصد جذب آب برای آجرهای در مجاورت آب مانند آجرهای نما نباید بیش از 5 درصد باشد.

۸-۲-۲-۴-۲ بلوک سیمانی

 الف) بلوک های دیواری

بلوک های سیمانی توخالی که در ساختمان مصرف می شود باید با ویژگی های مندرج در استاندارد ملی ایران و موارد زیر مطابق باشد:

۱- بلوک های ساخته شده از شن و ماسه طبیعی رودخانه ای یا شکسته، دارای وزن ویژه ای معمولی و در حدود 2000 کیلوگرم بر متر مکعب هستند. بلوک های با وزن ویژه کمتر از 1700 کیلوگرم بر متر مکعب را سبک به حساب می آورند. در صورتی که وزن ویژه بلوک بین 1700 و 2000 کیلوگرم در متر مکعب باشد آن را نیمه سبک به شمار می آورند.

 ۲- عرض لبه هایی از بلوک سیمانی که ملات روی آن پخش نمی شود باید حداقل10 میلی متر و حداکثر 12 میلی متر باشد.

۳- برای بلوک های سیمانی مورد استفاده در دیوار باربر، خلاصه ضوابط ضخامت جان ها و پوسته ها در جدول ۸-۲-۲ آمده است.

 ۴- مخلوط بتن مصرفی در ساخت بلوک باید از یک پیمانه سیمان پرتلند و 3.5 پیمانه شن (به درشتی حداکثر نصف ضخامت نازک ترین دیواره بلوک) و 2.5 پیمانه ماسه و 130-150 لیتر آب برای بتن لرزیده یا 160-180 لیتر برای بتن نلرزیده در هر متر مکعب تشکیل شده باشد، اختلاط می تواند با دست یا ماشین انجام شود.

 

جدول ۸-۲-۲: ضوابط ضخامت جان ها و پوسته ها

عرض بلوک سیمانی (میلی متر)

حداقل ضخامت پوسته (میلی متر) (۱)

حداقل ضخامت جان (میلی متر) (۱) (۲)

ضخامت جان معادل (میلی متر بر متر طول)(۳)

76.2 و 102

20

20

136

152

25

25

188

203

32

25

188

254 و بزرگتر

32

29

209

 

(۱) برای بلوک های سیمانی کاملاً دوغاب شده ضخامت پوسته و جان نباید کمتر از 16 میلی متر باشد

(۲) برای بلوک های سیمانی با فاصله بین جان ها کمتر از 25 میلی متر، حداقل ضخامت جان 20 میلی متر می باشد.

 (۳) بلوک های سیمانی دوغاب شده کامل یا به شکل جزئی، از این ضوابط مستثنی هستند. در این موارد برای محاسبه ضخامت جان معادل باید طول دوغاب شده از طول بلوک کسر شود.

ب) بلوک های سقفی

 ضخامت تیغه های بلوک سقفی باید حداقل 15 میلی متر و عرض تکیه گاه بلوک سقفی بر روی تیرچه دست کم 20 میلی متر باشد.

 ۸-۲-۲-۴-۳ سنگ

 الف) ویژگی های سنگ مصرفی

 ۱- سنگ مصرفی در ساخت ساختمان های سنگی از کوه تأمین می شود و در صورت بزرگ بودن باید به وسیله پتک یا دیگر ابزار دستی به قطعات کوچکتر تقسیم شود.

 ۲- وزن قطعه سنگ مورد مصرف برای ساخت دیوار سنگی باید در حدی باشد که یک نفر بتواند آن را برداشته و در دیوار جای دهد.

 ۳- سنگ هایی که در ساخت اعضای باربر مانند دیوارهای باربر، دیوارهای حائل و شالوده ها به کار برده می شوند باید از نظر ظاهر یکنواخت و بدون ترک، رگه های سست و سایر کانی هایی باشند که بر اثر عوامل جوی و هوازدگی خراب شده و به استحکام آنها لطمه می زنند.

 ۴- استفاده از قلوه سنگ مجاز نیست مگر اینکه به صورت شکسته و در ابعاد مورد نظر این فصل مصرف شود.

 ۵- ابعاد قطعه سنگ مصرفی باید حداقل 150 میلی متر و حداکثر به اندازه پهنای دیوار باشد. در صورت استفاده از سنگ های کوچکتر، کاربرد آنها فقط به عنوان سنگ های پرکننده مجاز است.

 ۶- استفاده از سنگ های کهنه در صورتی که با شرایط این فصل منطبق باشند مجاز است.

 ۷- سنگ های مصرفی در اقلیم های سرد باید در برابر یخبندان پایدار بوده و ضوابط مندرج در مشخصات و استانداردهای مربوطه را تأمین نمایند.

ب) حداقل ضوابط لازم برای سنگ های مصرفی

 مقاومت فشاری سنگ ها برای کارهای بنایی باربر نباید کمتر از 15 مگاپاسکال باشد. جذب آب سنگ های رگی حداکثر %5 و ضریب نرم شدن سنگ در آب، در مورد سنگ های باربر و نما دست کم %70 است. جذب آب مجاز در استاندارد ایران برای سنگ های آهکی متراکم %15، سنگ های آهکی متخلخل %25 و در مورد توف ها %30 تعیین شده است.

تبصره: ضریب نرم شدن سنگ در آب عبارتست از نسبت مقاومت فشاری نمونه خیس شده در آب به مدت حداقل 24 ساعت به مقاومت فشاری همان سنگ در حالت خشک.

۸-۲-۲-۴-۴ خشت

 ۱- سطوح خشت باید صاف باشد.

 ۲-  مقاومت فشاری خشت باید حداقل 1.2 مگاپاسکال باشد.

 ۳- خشت باید در محیطی بدون باد و بدون احتمال ریزش برف و باران، خشک گردد به طوری که در زمان مصرف رطوبت آن کمتر از 4 درصد باشد.

 ۴- ابعاد خشت ها از 200×200×50 میلی متر تا 250×250×60 میلی متر بوده و باید هم اندازه هم باشند.

۸-۲-۲-۵ فولاد

 الف) میلگرد

 ۱- ویژگی های میلگردهای گرم نوردیده فولادی باید مطابق با استاندارد ملی ایران و مبحث نهم مقررات ملی ساختمان و میلگردهای فولادی تولید شده به روش کشش سرد و میلگردهای گالوانیزه باید مطابق با استانداردهای معتبر بین المللی باشد.

 ۲- برای مسلح نمودن قائم و افقی دیوارها و کلاف ها، میلگرد آجدار با مقاومت تسلیم 400 مگاپاسکال قابل استفاده است.

۳- میلگردهای فولادی باید تمیز و عاری از پوسته های رنگ، روغن، گرد و خاک و هر نوع آلودگی دیگر باشند، زیرا این آلودگی ها سبب کاهش چسبندگی بین ماده چسباننده (بتن، ملات دوغابی، ملات) و میلگرد می شود.

ب) فولادهای ساختمانی

 ۱- قطعات فولادی اعم از نیمرخ های نورد شده و ورق باید از نواقصی که به مقاومت یا شکل ظاهری آنها لطمه میزند، عاری باشند. استفاده از قطعات زنگ زده و پوسته پوسته شده مجاز نیست، مگر اینکه به وسیله ماسه پاشی یا برس زنی کاملاً تمیز گردند. در این حالت چنانچه سطح مقطع نیمرخ ها ضعیف شده باشد، سطح واقعی ضعیف شده باید در محاسبات استحکام سازه منظور گردد.

۲- فولادهای غیر استاندارد و نامشخص را در صورت نداشتن عیوب سطحی و ظاهری می توان در بخش هایی از ساختمان که دارای اهمیت در ایمنی بهره برداری نبوده و در مکان هایی که این فولادها روی استحکام ساختمان اثر سوئی به جا نمی گذارند، مانند اجزای غیر سازه ای به کار برد.

 ۳- خواص فولادهای ساختمانی باید مطابق استانداردهای ملی ایران باشد.

 پ) اتصال دهنده ها

 بست های دیوار و مهارهایی که با سیم های فولادی ساخته می شوند و دیگر بست ها و مهارهای فولادی، تا تعیین استاندارد لازم برای آنها باید مطابق با استاندارهای معتبر بین المللی تهیه و استفاده شوند. بست ها و مهارهای ساخته شده از مس، برنج یا دیگر فلزات مقاوم در برابر خوردگی باید حداقل مقاومت تسلیم 200 مگاپاسکال را داشته باشند.

 ت) شبکه فولاد جوش شده

 شبکه فولادی جوش شده باید مطابق با استاندارد ملی ایران باشد.

 ۸-۲-۲-۶ ملات ها

 ملات مخلوطی است از مادهای چسباننده، ماسه و آب که در صورت لزوم برای رسیدن به کارایی مورد نظر، مواد افزودنی به آن اضافه می شود. در استفاده از ملات محدودیت های زیر باید رعایت شود:

 ۱- در ساخت ساختمان های خشتی استفاده از ملات گل، کاهگل و گل آهک مجاز است.

 ۲- در ساخت ساختمان های سنگی استفاده از ملات گل مجاز نیست و باید از ملات های گل- آهک، ماسه- سیمان و ماسه- سیمان- آهک استفاده شود.

۸-۲-۲-۶-۱ انواع ملات ها

الف) ملات های سیمانی

 ملات های ماسه- سیمان و ماسه- سیمان- آهک در این گروه قرار می گیرند.

ملات ماسه- سیمان: این ملات متشکل از ماسه و سیمان بوده و نسبت ماسه به سیمان از 5 به 1 تا 3 به 1 متغیر است. رعایت موارد زیر برای ملات ماسه سیمان ضروری است:

۱- برای زودگیر کردن ملات سیمانی هیچگاه نباید به آن گچ افزوده شود.

 ۲- میزان مواد مضر نظیر خاک رس، مواد آلی و سولفات ها در ملات باید محدود گردد.

 ۳- برای شمشه گیری ملات های سیمانی هرگز نباید از گچ استفاده نمود.

 ملات ماسه- سیمان- آهک (باتارد): ملات ماسه- سیمان- آهک با نسبت های مختلفی از سیمان، آهک، ماسه و آب کافی ساخته می شود.

 ب) ملات های آهکی

 ملات های گل- آهک، ماسه- آهک و ملات های ساروج در این گروه قرار می گیرند.

 ملات گل – آهک : نسبت حجمی خاک و آهک در ساخت ملات گل – آهک یک حجم آهک و سه حجم خاک می باشد. برای ساخت این ملات باید نخست آهک را درون آب پاشید و به صورت شیر آهک درآورد و سپس به خاک افزوده و بخوبی مخلوط نمود.

ملات ماسه- آهک: ماده پرکننده این ملات، ماسه و ماده چسباننده آن، آهک است. نسبت حجمی ماسه و آهک در ساخت ملات ماسه- آهک نیز یک حجم آهک و سه حجم ماسه می باشد. برای ساخت این ملات نیز باید همانند ملات گل- آهک عمل کرد. توصیه می شود در ساخت این ملات از ماسه کفی (ماسه خاکدار که حداکثر 5 درصد خاک رس دارد) استفاده شود. از این ملات فقط می توان برای اندود سطوح استفاده نمود.

 ملات ساروج: از ملات های ساروج سرد و گرم به شرح زیر می توان در اندودکاری و آب بندی قسمت های مختلف ساختمان استفاده کرد.

۱- ملات ساروج گرم: ملات ساروج گرم: ملات ساروج گرم در واقع نوعی ملات آهک آبی است که از پختن و آسیاب کردن سنگ های آهکی رس دار و افزودن آب به آن به دست می آید.

۲- ملات ساروج سرد: ملات ساروج سرد از اختلاط 10 حجم گرد آهک شکفته، 7 حجم خاکستر الک شده، یک حجم خاک رس، یک حجم ماسه بادی و 30 تا 50 کیلوگرم لویی یا پشم بز (برای هر متر مکعب ملات)، مقدار کافی آب و ورز دادن آنها به دست می آید.

پ) ملات های گچی

 ملات گچ برای رویه در گچکاری، اتصالات قطعات گچی و در برخی موارد برای اندودهای زودگیر مانند اندود آستر سقف های کاذب مصرف می شود. ملات گچ و خاک برای آستر در گچکاری دیوار، جرز و ستون استفاده می شود.

 ت) ملات های گلی

 ملات های گل و کاهگل در این گروه قرار می گیرند و ماده چسباننده آنها گل رس است. ملات گل از اختلاط خوب خاک و آب و ورز دادن کامل آن ساخته می شود. این ملات پس از خشک شدن جمع شده و ترک میخورد. از ملات گل فقط باید به عنوان لایه بستر (ملات بین ردیف های مختلف) در دیوارهای خشتی استفاده شود.

 برای جلوگیری از ترک خوردن ملات گل پس از خشک شدن به آن کاه می افزایند. برای ساختن هر مترمکعب کاهگل حدود 45 تا 50 کیلوگرم کاه لازم است. از ملات کاهگل فقط برای ساخت خشت و اندودکاری دیوارها و پوشش بام برای عایقکاری رطوبتی و حرارتی استفاده می شود.

 ۸-۲-۲-۶-۲ روش انتخاب ملات

 ملات ها به چهار گروه ملات خیلی قوی، ملات قوی، ملات متوسط و ملات ضعیف تقسیم می شوند.

 ویژگی های این ملات ها وابسته به عوامل متعددی همچون نوع چسباننده، ویژگی های ماسه، حجم مصالح سنگی و موارد دیگری است که کنترل آنها بدون استفاده از برخی آزمایش ها ممکن نیست.

 نحوه استفاده از این ملات ها به شرح زیر می باشد:

 ملات خیلی قوی: این ملات دارای مقاومت فشاری 42 روزه برابر یا بیش از 20 مگاپاسکال بوده و برای عملیات بنایی در زیر سطح زمین استفاده می شود.

ملات قوی: این ملات دارای مقاومت فشاری 42 روزه برابر یا بیش از 12 مگاپاسکال بوده و برای دیوارهایی که به مقاومت خمشی زیاد نیاز دارند، استفاده می شود.

ملات متوسط: ملات با مقاومت فشاری 42 روزه برابر یا بیش از 5 مگاپاسکال برای مصارف عمومی مانند دیوارهای خارجی بالاتر از سطح زمین در معرض شرایط جوی بحرانی، جان پناه ها و دودکش ها، استفاده می شود.

 ملات ضعیف: ملات با مقاومت کم که فقط برای نازک کاری مورد استفاده قرار می گیرد.

۸-۲-۲-۷ دوغاب

 دوغاب، مخلوطی از مواد چسباننده و سنگدانه است که آب کافی به آن اضافه شده تا مخلوط بدون این که اجزای تشکیل دهنده آن از یکدیگر جدا گردد، ریخته شود که به دو نوع دوغاب بنایی و دوغاب سیمانی تقسیم می گردد.

 الف) دوغاب بنایی

 این نوع دوغاب در ساختمان های بنایی به عنوان پرکننده بین قطعات بنایی کاربرد دارد. انواع دوغاب، مقاومت فشاری آن، نسبت اختلاط مصالح مورد استفاده در آن و بقیه ویژگی ها باید مطابق استاندارد ملی ایران باشد.

 ب) دوغاب سیمانی

 دوغاب سیمانی در تقویت کارهای بنایی مورد استفاده قرار می گیرد. پس از ساخت هر پنج ردیف آجر، عمل دوغاب ریزی سیمانی انجام می شود و باید این عمل تا پایان ساخت کامل دیوار ادامه یابد.

 موارد زیر باید در دوغاب ریزی مورد توجه قرار گیرد:

 ۱- دوغاب سیمانی باید به نسبت حجمی یک سیمان و یک ماسه ریخته شود.

 ۲- دوغاب سیمانی باید در کمترین زمان ممکن بعد از اختلاط و پیش از آغاز گرفتن سیمان، مورد مصرف قرار گیرد.

 ۳- استفاده از دوغاب سیمانی که سیمان آن گرفته و سخت شده، مجاز نیست. در هر حال، نباید از دوغابی که از شروع اختلاط آن 1.5 ساعت گذشته است، استفاده گردد.

 ۴- لازم است از یخ زدن دوغاب سیمانی حداقل تا 24 ساعت پس از اجرا، جلوگیری شود.

۸-۲-۲-۸ افزودنی های ملات و دوغاب

 مخلوط های ضد یخ: مایعات ضد یخ، نمک ها یا سایر مواد مشابه نباید در ملات یا ملات دوغابی بکار روند.

 هوا دهی: از مواد هوازا نباید در ملات یا ملات دوغابی استفاده کرد، مگر آن که آزمایش هایی برای تأیید تطابق آنها با ضوابط این فصل انجام شود.

رنگ ها: فقط اکسید معدنی خالص، کربن سیاه یا رنگ های پلاستیکی را می توان مورد استفاده قرار داد. مقدار کربن سیاه موجود باید به حداکثر 3 درصد وزن سیمان محدود شود.

۸-۲-۲-۹ شفته و بتن آهکی

 الف) شفته آهکی مخلوطی از آب و آهک و خاک رس می باشد. شفته آهکی را با دوغاب آهک هوایی و خاک رس یا خاک دارای خاک رس بدون ریشه گیاهی و سایر مواد آلی می سازند. بهترین روش ساختن شفته آهکی استفاده از دوغاب آهک می باشد. معمولاً، مقاومت فشاری شفته آهکی با مرور زمان افزایش می یابد و برای لایه های زیر پی و برای بارگذاری های کم (مقاومت فشاری مگاپاسکال) مورد استفاده قرار می گیرد. در ساخت شفته آهکی موارد زیر باید منظور شود:

 ۱- مقدار آب لازم برای شفته آهکی بستگی به مقدار خاک رس در خاک شفته، دانه بندی خاک و گرما و خشکی محل کار دارد. هر اندازه آب کمتر مصرف شود بهتر است زیرا شفته پوک نمی شود.

۲- مقدار آهکی که در ساختن شفته آهکی باید مصرف شود بستگی به مقاومت مورد نیاز و مقدار خاک رس درون خاک دارد.

 ۳- وجود دانه های سنگی درشت برای مصرف خاک در شفته مشروط بر اینکه دانه بندی مناسبی داشته باشد، بلامانع است.

 ۴- بهترین خاک برای ساختن شفته آهکی، خاک با دانه بندی پیوسته است که ریزدانه آن از 25درصد و خاک رس آن از 15 درصد خاک کمتر نباشد.

 ۵- کاهش حجم ناشی از خشک شدن در شفته آهکی که به سبب وجود خاک رس و آب زیاد اتفاق می افتد باید مورد توجه قرارگیرد.

ب) بتن آهکی مانند بتن سیمانی است با این تفاوت که چسبنده آن خمیر آهک است و مقدار خاک رس آن می تواند تا 5 درصد مصالح سنگی باشد.

 ۸-۲-۲-۱۰ بتن سیمانی

 کیفیت بتن از نظر مقاومت، پایایی و سایر نیازهای ویژه محیطی باید با ضوابط مندرج در مبحث نهم مقررات ملی ساختمان مطابقت داشته باشد. بتن باید با عیار سیمان حداقل 250 کیلوگرم در هر مترمکعب بتن ساخته شود. حداقل مقاومت فشاری بتن مورد استفاده در کلاف ها نباید کمتر از20 مگاپاسکال باشد.

بتن خرده سنگی برای پی سازی در ساختمان های بنایی با مصرف حداقل 70 درصد بتن با مقاومت فشاری 42 روزه 20 مگاپاسکال و 30 درصد سنگ لاشه یا خرده سنگ، مجاز است.

بتن خرده سنگی برای پی سازی در ساختمان های بنایی با مصرف حداقل 70 درصد بتن با مقاومت فشاری 42 روزه 20 مگاپاسکال و 30 درصد سنگ لاشه یا خرده سنگ، مجاز است.

 ۸-۲-۲-۱۱ چوب

 ۱- رطوبت الوارهای مصرفی باید با شرایط اقلیمی و مورد مصرف تناسب داشته باشد.

 ۲- خصوصیات فیزیکی و مکانیکی چوب های طبیعی، در انواع مختلف گونه های چوب و در جهات طولی، شعاعی و مماسی تنه درخت با یکدیگر متفاوتند، بنابراین هنگام مصرف باید به این عوامل توجه کرد.

 ۳- چوب مصرفی در ساختمان های چوبی باید با استفاده از مواد مناسب در برابر تهاجم موریانه ایمن شده باشد و در برابر پوسیدگی محافظت شود.