۱۱-۲-۸ ملاحظات اجرایی

۱۱-۲-۸-۱ اتصالات

۱۱-۲-۸-۱-۱: پیچ های خودکار باید به اندازه حداقل 3 گام پیچ پس از عبور از جداره فولادی ادامه یابند.

۱۱-۲-۸-۱-۲: پیچ های خودکار را در اتصالات فولاد به فولاد بهشرطی می توان کاملا موثر درنظر گرفت که فاصله مرکز به مرکز آنها از یکدیگر و فاصله پیچ از لبه حداقل سه برابر قطر اسمی پیچ باشد. در مواردی که لبه موازی راستای اعمال بار باشد، حداقل فاصله از لبه می تواند به 1/5 برابر قطر اسمی پیچ کاهش یابد. اگر فاصله مرکز به مرکز پیچ ها 2 برابر قطر اسمی آن باشد، ظرفیت پیچ های خودکار معادل 80 درصد ظرفیت موثر درنظر گرفته می شوند.

۱۱-۲-۸-۱-۳: از ظرفیت پیچ های هرز در کشش مستقیم صرفنظر می شود ولی در برش زمانی موثر است که تعداد آنها بیشتر از 15 درصد تعداد کل پیچ های موثر در اتصال نباشد.

۱۱-۲-۸-۱-۴: پیچ های مورد استفاده برای نصب قطعات باید بسته بندی شده باشند و مشخصات آن نیز ذکر شود.

۱۱-۲-۸-۱-۵: در مناطق جوشکاری شده باید تمهیدات لازم برای محافظت در برابر خوردگی اتصال در نظر گرفته شود.

۱۱-۲-۸-۲ ساخت قطعات

۱۱-۲-۸-۲-۱: اندازه و وزن قطعات بسته بندی شده باید به گونه ای باشد که با وسایل حمل ونقل معمولی قابل جابجایی باشند.

۱۱-۲-۸-۲-۲: کدگذاری قطعات به منظور نصب باید به صورت واضح و خوانا برروی کلیه قطعات و یا بر روی بسته بندی مشخص باشند.

۱۱-۲-۸-۲-۳: کلیه قطعات ساخته شده باید قبل از حمل ونقل توسط کارخانه سازنده، توسط دستگاه نظارت بازبینی و تایید گردد.

۱۱-۲-۸-۳ نصب قطعات

۱۱-۲-۸-۳-۱: روش های قاب بندی قاب های فولادی سبک به دو شیوه قابل اجرا می باشد. در روش اول که قاب بندی طبقه ای نام دارد ابتدا دیوار طبقه و سپس سقف طبقه اجرا می شود و پس از تکمیل قاب بندی دیوار و سقف، دیوار طبقه فوقانی اجرا می شود. حال آنکه در روش دوم که قاب بندی با دیوارهای ممتد نام دارد، دیوارها در چند طبقه ساخته و نصب شده و سپس سقف طبقات اجرا می شود.

۱۱-۲-۸-۳-۲: در سیستم قاب بندی طبقه ای، تیرچه ها، خرپاها و وادارها در دیوارهای سازه ای بالا و پایین کف طبقه و یا بام باید در راستای قائم هم محور باشند.

۱۱-۲-۸-۳-۳: همواره باید هر تیرچه با یک وادار در زیر تراز کف موردنظر هم محور باشد.

۱۱-۲-۸-۳-۴: چیدمان مقاطع تیرچه باید به گونه ای باشد که جان تمامی تیرچه ها به یک سمت قرار گیرد.

۱۱-۲-۸-۳-۵: در سیستم طبقه ای در مواردی که تیرچه به صورت یکسره از روی دیوار باربر عبور می کند، جان تیرچه در محل عبور از روی دیوار باید با سخت کننده تقویت شود.

۱۱-۲-۸-۳-۶: تیرچه ها و خرپاهای سقف باید در داخل بال لاوک پیرامونی یا روی جان لاوک دیوار تحتانی حداقل 40 میلی متر نشیمن داشته باشند.

۱۱-۲-۸-۳-۷: درصورت نیاز به وصله تیرچه ها، محل انجام وصله باید برروی تکیه گاه میانی و با استفاده از سخت کننده جان باشد. پیچ های اتصال باید سخت کننده و هر دو تیرچه را به صورت همزمان به هم متصل کند.

۱۱-۲-۸-۳-۸: میزان هم پوشانی دو تیرچه که به هم وصله می شوند باید حداقل 150 میلی متر باشد.

۱۱-۲-۸-۳-۹: از مقطع لاوک برای وصله لاوک ها باید استفاده شود. وصله لاوک پیرامونی باید از محل اتصال تیرچه ها، حداقل 75 میلی متر فاصله داشته باشد. طول همپوشانی عضو وصله با هریک از لاوک ها حداقل 75 میلی متر باید باشد.

۱۱-۲-۸-۳-۱۰: وجه باز مقطع C شکل وادارها در هر دیوار باید در یک سمت قرار گیرد. در محل گوشه و تقاطع دیوارهای باربر به منظور اتصال پوشش ها، لازم است وادارهایی پیش بینی شوند که مازاد بر نیاز طرح باشد.

۱۱-۲-۸-۳-۱۱: وادارهای مرکبی که در تماس با هم قرار می گیرند باید حداقل با پیچ های نمره 8 در فواصل مرکز تا مرکز حداکثر 500 میلی متر به یکدیگر اتصال داده شوند.

۱۱-۲-۸-۳-۱۲: لاوک بالایی دیوارها در محل اتصال به دو روش قابل اجرا می باشد. در روش اول لاوک یکی از دیوارها برش داده شده و برروی لاوک دیوار دیگر با حداقل 4 پیچ نمره 8 وصله می شود. در روش دوم می توان از یک ورق با ضخامت لاوک ها که در هر طرف با 4 پیچ نمره 8 به هر لاوک متصل می شود، استفاده کرد.

۱۱-۲-۸-۳-۱۳: انتهای وادارهای دیوارهای باربر باید به صورت گونیا برش خورده شود و به نحو مناسب به لاوک متصل شود.

 ۱۱-۲-۸-۳-۱۴: حداکثر فاصله بادخور قابل قبول بین انتهای وادار دیوار و جان لاوک تحتانی و فوقانی 3 میلی متر می باشد.

۱۱-۲-۸-۳-۱۵: اتصال وادار به لاوک در دیوارهای باربر در صورتیکه فاصله بادخور بین انتهای وادار و جان لاوک بیشتر از 3 میلی متر باشد باید از طریق ادوات اتصال همچون پرکننده ها صورت گیرد.

۱۱-۲-۸-۳-۱۶: وصله وادارها در ارتفاع مجاز نیست مگر در سیستم بالون که محل وصله ها در حدفاصل بین طبقات در نظر گرفته می شود. به منظور وصله لاوک ها می توان از مقطع وادار دیوار برای قطعه اتصال استفاده کرد. حداقل طول همپوشانی وادار وصله با هر لاوک برابر 75 میلی متر می باشد.

۱۱-۲-۸-۳-۱۷: وادارهای انتهایی دیوار برشی باید به صورت مقطع مرکب شامل حداقل دو مقطع وادار منفرد که در هر 500 میلی متر با یک پیچ شماره 8 به یکدیگر متصل شده اند، اجرا شود.

۱۱-۲-۸-۳-۱۸: اتصال اسکلت به شالوده باید از طریق ریشه گذاری میل مهار در شالوده و اتصال آن به ناودانی زیرین یا لاوک تحتانی دیوار با مهره صورت گیرد. میل مهارها باید طوری طراحی شوند که در تمام حالات مقاومت لازم را در تحمل بارهای وارد به سازه نظیر کشش و برش داشته باشد.

۱۱-۲-۸-۴ بست های تسمه ای، بست های انسجام دهنده و مهاربندها

۱۱-۲-۸-۴-۱: به منظور تأمین کمانش درون صفحه و پیچش وادارها حول محور طولی و همچنین انتقال برش بین پوشش سازه ای و قاب بندی دیوار در دیوارهای برشی، باید در دیوارهای تا ارتفاع 2.4 متر حداقل یک ردیف و در وسط ارتفاع دیوار و در دیوارهای تا ارتفاع 3.7 متر حداقل دو ردیف در ارتفاع دیوار، بست تسمه ای و بست انسجام دهنده، اجرا شود.

۱۱-۲-۸-۴-۲: بست های تسمه ای باید حداقل به عرض 38 میلی متر و ضخامت 0.88 میلی متر بوده و در طول به کلیه وادارها با پیچ حداقل نمره 8 متصل شوند، برای جلوگیری از وادادگی تسمه ها باید کاملاً کشیده بوده و فاقد افتادگی اولیه باشند.

۱۱-۲-۸-۴-۳: قطعات لاوک به عنوان بست انسجام دهنده بین دو وادار انتهایی دیوار و نیز در فواصل افقی حداکثر 2.4 متر متصل می شوند. برای اتصال قطعات لاوک در محدوده همپوشانی با وادارها، بال لاوک بریده شده و جان خم شده و به وادار متصل می گردد.

۱۱-۲-۸-۴-۴: تسمه در حدفاصل بست های انسجام دهنده نباید وصله شود. وصله تسمه ها فقط بر روی بست های انسجام دهنده مجاز می باشد.

۱۱-۲-۸-۴-۵: چنانچه بر روی دیوار باربر از صفحه های پوشش چوبی چندلایی و تخته های الیافی جهت دار که به نحو مناسبی به وادارها پیچ شده استفاده شود، بجز در محل درز بین قطعات پوشش، در وجه پوشش چوبی نیاز به اجرای بست تسمه ای نیست.

۱۱-۲-۸-۴-۶: برای جلوگیری از کمانش وادار در داخل صفحه دیوار، می توان با عبور ناودانی از سوراخ هایی که در جان وادار ایجاد می شود با اتصال مناسب به کلیه وادارها، مهار لازم را ایجاد نمود.

۱۱-۲-۸-۴-۷: چنانچه دیوار باربر نقش دیوار برشی را ایفا نماید، ضروری است بست های تسمه ای و انسجام دهنده در محل درزهای بین صفحات سازه ای که امکان اتصال با پیچ به اعضای قاب بندی وجود ندارد، اجرا شود. عرض بست تسمه ای و ضخامت آن در این حالت به ترتیب نباید از 50  میلی متر و 0.88 میلی متر کمتر باشد. بست های انسجام دهنده باید بین دو وادار انتهایی و نیز در فواصل افقی حداکثر 2.4 متر اجرا شوند.

۱۱-۲-۸-۴-۸: اتصال تسمه مهاربند قطری به گوشه قاب به دو صورت مستقیم یا با استفاده از ورق اتصال صورت می گیرد. اتصال مستقیم در صورتی مجاز است که عرض کافی برای تسمه مهاربند به منظور اجرای پیچ های مورد نیاز اتصال فراهم باشد.

۱۱-۲-۸-۴-۹: اجرای مهاربند قطری تسمه ای در دیوارهای مهاربندی شده قبل از اجرای سقف هر طبقه به منظور تامین پایداری جانبی سیستم سازه در هر دو جهت متعامد اصلی ساختمان الزامی است.

۱۱-۲-۸-۴-۱۰: مهاربندهای تسمه ای در محل تقاطع با وادارهای میانی باید با یک پیچ نمره 8 به وادار متصل شود.

۱۱-۲-۸-۴-۱۱: ایجاد پیش کشیدگی اولیه در مهاربندها برای جلوگیری از هرگونه افتادگی در عضو مهاربند الزامی است.

۱۱-۲-۸-۴-۱۲: به منظور جلوگیری از هرگونه بلندشدگی دیوارهای مهاربندی شده باید اعضای مرزی دهانه بادبندی به همراه لاوک کف توسط میل مهار نگهدارنده مطابق محاسبات با جزئیات مناسب به شالوده ویا کف طبقه مهار شود.

۱۱-۲-۸-۴-۱۳: به منظور یکپارچکی تیرچه های سقف باید از کلاف های عمود بر تیرچه ها با بست های تسمه ای و انسجام دهنده حداکثر در فواصل 2.4 متر از یکدیگر یا تکیه گاه استفاده شود.

۱۱-۲-۸-۴-۱۴: بست های تسمه ای تیرچه ها باید در زیر تیرچه اجرا شود و در این مورد رعایت ضوابط بندهای ۱۱-۲-۸-۴-۲ و ۱۱-۲-۸-۴-۴ الزامی است.

۱۱-۲-۸-۴-۱۵: بست های تسمه ای باید حداقل با 4 پیچ شماره 8 به بست انسجام دهنده متصل شوند.

۱۱-۲-۸-۴-۱۶: در سقف ها با پوشش سازه ای چوبی و فولادی، هر قطعه پوشش باید در چهار وجه به اعضای قاب با بست متصل شود. عرض و ضخامت بست ها در این حالت نباید به ترتیب از 50 میلیمتر و 0.88 میلی متر کمتر باشد.

۱۱-۲-۸-۵ صفحات پوششی سازه ای

۱۱-۲-۸-۵-۱: به منظور تامین پایداری جانبی سیستم سازه در هر دو جهت متعامد اصلی ساختمان، اجرای صفحه های پوشش سازه ای در دیوارهای برشی قبل از اجرای سقف هر طبقه، الزامی است.

۱۱-۲-۸-۵-۲: باید میل مهارهای نگهدارنده برای جلوگیری از بلندشدگی دیوار قبل از اجرای سقف هر طبقه، در محل اتصال دیوار برشی به کف طبقه تعبیه و بطور صحیح اجرا شده باشند.

۱۱-۲-۸-۵-۳: در صورت اجرای صفحه پوشش به صورت نوارهای قائم، حتی المقدور باید از صفحات یک پارچه در ارتفاع دیوار استفاده شود و چنانچه این امر مقدور نباشد، حداکثر از دو قطعه پوشش در ارتفاع استفاده شود. در صورت اجرای صفحه به صورت نوارهای افقی حداکثر از سه قطعه در ارتفاع استفاده شود.

۱۱-۲-۸-۵-۴: حتی المقدور باید از قرار گرفتن درزهایی که بین قطعات ایجاد می شود در یک راستا احتراز نمود.

۱۱-۲-۸-۵-۵: اتصال کامل قطعات پوشش به بست انسجام دهنده یا بست تسمه ای موضوع بند ۱۱-۲-۸-۴-۷ در محل درز الزامی است.

۱۱-۲-۸-۵-۶: فاصله مرکز پیچ های اتصال دهنده صفحه پوشش از لبه آن نباید کمتر از 10میلی متر باشد.

۱۱-۲-۸-۵-۷: در اتصال صفحه پوشش به اعضای فولادی باید از پیچ های سرصاف استفاده نمود و باید پیچ اتصال حداقل به میزان سه دنده از ورق فولادی عبور نماید. پیچ باید به اندازهای محکم شود که سر صاف آن بیش از 2 میلی متر در پوشش فرو نرود.