۱۱-۶-۶-۱: تمام الزامات سازه ای ساختمان های بتنی متعارف مندرج در مبحث نهم مقررات ملی ساختمان در این سیستم نیز لازم الاجراست.
۱۱-۶-۶-۲: برای تامین مقاومت این سیستم ساختمانی در برابر حریق اجرای ضوابط مبحث نهم مقررات ملی ساختمان الزامی است.
۱۱-۶-۶–۳: تمامی بارهای وارد بر سازه باید بر اساس مبحث ششم مقررات ملی ساختمان تعیین شوند.
۱۱-۶-۶-۴: در سازه های قالب تونلی، بارهای ثقلی و جانبی توسط سیستم دیوار و دال به صورت یکنواخت به شالوده منتقل می شوند و بنابر این باید تمهیدات لازم جهت جلوگیری از انتقال بارها توسط اعضای الحاقی همچون پله های بتن مسلح یا پانل های نما در نظر گرفته شود.
۱۱-۶-۶-۵: برای جلوگیری از تمرکز تنش های موضعی و نیز به حداقل رساندن اثر پیچش، پیوستگی دیوارهای برشی سازه ای در سرتاسر ارتفاع باید حفظ گردد.
۱۱-۶-۶-۶: انتقال بارهای قائم به شالوده باید توسط عناصر قائم و هم امتداد صورت پذیرد و از تغییر مسیر انتقال بارهای قائم در ارتفاع و انتقال آنها به عناصر زیری توسط اعضای افقی اجتناب شود.
۱۱-۶-۶-۷: برای تامین حداقل نامعینی سازه، لازم است تعداد محور دیوار یا قاب (سیستم مقاوم)، در هر یک از جهت های اصلی کمتر از 2 نباشد.
۱۱-۶-۶-۸: توصیه می شود سطح مقطع اسمی دیوارهای سازه ای در یک جهت از هشتاد درصد سطح مقطع دیوارهای سازه ای در جهت دیگر، کمتر نباشد.
۱۱-۶-۶-۹: نسبت ارتفاع به ضخامت دیوارها (از نظرلاغری)، نسبت مساحت مقطع دیوارها به مساحت طبقه (برای تحمل برش) و نیز چیدمان دیوارها در پلان، باید مطابق مبحث نهم و آئین نامه 2800 ایران باشد.