۹-۱-۳-۱: در این مبحث مبنای طراحی ساختمان ها برای حصول ایمنی و قابلیت بهره برداری، بررسی و کنترل آنها در حالت های حدی است. روش کلی طراحی مبتنی بر جنبه های احتمالاتی است که با اعمال ضرایب جزئی ایمنی به مقادیر مشخصه بارها و آثار موثر بر ساختمان طبق مبحث ششم مقررات ملی ساختمان و مقادیر مشخصه مقاومت های بتن و فولاد، در محاسبه منظور می شوند.
۹-۱-۳-۲: پایایی ساختمان ها با توجه به شرایط رویارویی آنها با محیط، از طریق انتخاب شکل قطعات متناسب با این شرایط، مراعات مشخصات فنی اجرایی از قبیل کیفیت و حداقل مقدار سیمان، کیفیت آب، نسبت آب به سیمان، نوع و کیفیت سنگدانه ها، حداکثر مقدار مواد زیان آور در مواد تشکیل دهنده بتن، نسبت های اختلاط، شرایط ریختن و جادادن بتن، عمل آوردن و مراقبت بتن، ضخامت پوشش بتن و درزهای ساختمانی، تأمین می شود.
