اجرای لوله کشی روکار باید مطابق موارد زیر صورت گیرد:
الف- در مناطقی که لوله گاز به صورت روکار اجرا میشود باید لوله ها توسط پایه های مناسبی محکم شده و پیش بینیهای لازم جهت جلوگیری از صدمات فیزیکی صورت گیرد.
ب- لوله کشی روکار باید به ترتیب مناسبی در فواصل معین محکم و استوار شده باشد، برای این کار باید از بست های فلزی مخصوص لوله و متناسب با قطر آن که دارای استحکام کافی می باشد استفاده شود.
پ- بستن و یا جوش دادن یک لوله به لوله دیگر و لوله به اسکلت فلزی یا اجزاء فلزی غیر ثابت ساختمان به طور مستقیم ممنوع است.
ت- حداکثر فواصل بین نقاط اتکاء بست و یا پایه در لوله کشی گاز روکار نباید از فواصل مندرج در جدول شماره پ-۴-۹ بیشتر باشد.
ث- بست های لوله های عمودی باید لوله ها را به طور کامل در خود گرفته و وزن آن ها را مهار نماید.
ج- طول پایه های بست های لوله های روکاری که خارج از ساختمان قرار دارند باید به گونه ای باشد که لوله با دیوار محل اتکا حداقل یک سانتیمتر فاصله داشته باشد تا گرد و خاک در فاصله بین لوله و دیوار جمع نشده و باعث خوردگی تدریجی لوله نشود.
چ- استقرار و کیفیت نصب لوله های گاز باید به نحوی باشد که از لرزش و نوسان مصون بماند و مهار آن باید طوری انجام گیرد که فشاری به تجهیزات منتقل نگردد.
ح- بستها، پایه ها و آویزهای لوله ها باید طوری نصب شوند که مانع از انبساط و انقباض آزاد لوله ها نشود. در صورت لزوم باید از پایه های معلق و یا آویزهای متحرک استفاده نمود. بستها و آویزها باید به گونه نصب شوند که در اثر انبساط، انقباض و یا هر نوع حرکت لوله ها از آنها جدا نشوند.
خ- لوله کشی روکار نباید از زیرزمینهای متروک و دخمه مانند ساختمانها عبور نمایند، مگر آنکه این نقاط دارای جریان طبیعی هوا و یا تهویه مناسب باشند. از پوشاندن و اختفاء لوله در داخل ساختمان باید حتی الامکان خود داری به عمل آید.
د- لوله کشی روکار داخل ساختمانها باید طوری انجام گیرد که به استحکام ساختمانها آسیب نرسیده و از استقامت ساختمان و اجزاء آن کاسته نشود.
ذ- در مواردی که لوله از داخل درب ویا پنجره عبور میکند، باید پیش بینیهای لازم جهت جلوگیری از سائیدگی و سایر صدمات فیزیکی لوله به وسیله درب یا پنجره یا شیشه به عمل آید.
ر- فاصله لوله های روکار تا لوله های آب گرم باید حداقل 5 سانتیمتر باشد. در مواردی که حفظ فاصله فوق امکان پذیر نباشد باید لوله گاز با عایق حرارتی مناسب پوشانده شود.
ز- کانالهای عمودی یا افقی ساختمان که لوله گاز از آنها عبور میکند، باید از پایین و بالا به هوای آزاد راه داشته باشد تا تعویض طبیعی هوا در آنها صورت گرفته و امکان تجمع گاز در آنها وجود نداشته باشد. لوله گاز نباید از داخل کانالهای مربوط به هواکش، چاه آسانسور، دودکش بخاری و کانالهایی که برای تجهیزات دیگر تعبیه شده، عبور کند.
ژ- لوله گاز نباید با سیم و کابل برق در تماس باشد. فاصله سیم روکار برق با لوله گاز حداقل 10 سانتیمتر باید باشد. در مواردی که رعایت فاصله فوق امکانپذیر نباشد باید لوله گاز با عایق الکتریکی مناسب پوشش داده شود.
س- در لوله کشیهای روکار که در معرض تغییرات قابل توجه حرارت قرار دارند باید تدابیر لازم برای مقابله با انبساط و انقباض لوله ها صورت گیرد. انشعابهای لوله های طویل باید طوری باشد که تغییرات طول لوله اصلی در اثر انقباض و انبساط باعث شکستن آنها نشود.
ش- در نقاط اتصال لوله های روکار و دفنی، جهت جلوگیری از صدمات فیزیکی باید از غلاف فلزی مناسب استفاده شود. غلاف فلری باید از لوله با قطر نامی دو اندازه بزرگتر از قطر نامی لوله گاز باشد. در این موارد باید لوله گاز نوارپیچی شده و از کمربند و یا نوارهای لاستیکی که فاصله بین لوله گاز و غلاف فلزی را به صورت یکنواخت در طول لوله حفظ میکنند استفاده شود. علاوه بر آن باید فاصله بین لوله گاز و غلاف با استفاده از قیر و یا سایر مواد عایق رطوبتی پر شده و دو طرف غلاف با درپوش مناسب پوشانده شود.
