لایه اول نوار یا نوار زیرین، محافظت اصلی لوله درمقابل خوردگی را بر عهده دارد. نوار پیچی لایه زیرین باید به وسیله نوار سرجوش که مخصوص عایقکاری سرجوشها و اتصالات است و ضخامت لایه پلاستیک آن حداقل 0.2 میلیمتر و ضخامت لایه چسب آن حداقل 0.6 میلیمتر است، انجام شود. نوارها باید تا قبل از مصرف در بسته بندیهای اولیه و در دمای مناسب و دور از تابش آفتاب و باران بر طبق توصیه های سازنده آنها نگهداری شوند. در استفاده از نوار و پرایمر باید توجه شود که هر دو ساخت یک سازنده و دارای تاریخ مصرف معتبر باشند. در صورتی که نوار پیچی بلافاصله پس از پرایمر زنی انجام نشود، میتوان لوله های پرایمر خورده را برای مدت حداکثر چهار هفته در مکان مناسب نگهداری نمود به نحوی که خواص پرایمر از بین نرود. در صورت از بین رفتن خواص پرایمر و یا پدیدار شدن آثار زنگزدگی، لوله ها باید مجدداً زنگ زدائی و تمیز کاری و سپس پرایمر زنی شوند. چنانچه بیش از یک روز از پرایمر زنی لوله ها گذشته باشد، قبل از اقدام به نوار پیچی باید سطح پرایمر خورده را با برس زبر کرده و سپس اقدام به پرایمر زنی مجدد نمود.
نوار پیچی در هوای بارانی، مه سنگین، گرد و غبار و در دمای زیر 5+ درجه سانتیگراد مجاز نمی باشد.
نوار پیچی باید با زاویه ثابت و با کشش یکنواخت انجام شود. میزان کشش نوار باید در حدی باشد که بیش از 5 درصد از عرض نوار کم نشود. میزان روی هم پیچی نوار برای لایه اول باید برابر با پنجاه درصد عرض نوار باشد، به طوری که هر دور نوار، نصف عرض دور قبلی را بپوشاند.
با اتمام هر حلقه نوار باید نوار حلقه جدید حداقل 15 سانتیمتر روی انتهای نوار قبلی پیچیده شود.
برای اطمینان از چسبیدن نوار باید آن را با دست روی نوار قبلی فشرد.
در عبور لوله از نقاطی که سطح آبهای زیر زمینی بالا است و یا در تقاطع با نهرآب، باید نوار پیچی نوار زیرین در دو لایه با روی هم پیچی پنجاه درصد %50 انجام شود. در صورتیکه نوار پیچی لوله ها در کارگاه انجام شود باید حدود 10 سانتیمتر از سرلوله ها نوار پیچی نشود تا پس از انجام جوشکاری، همراه با قسمت سرجوش لوله ها نوار پیچی شود.
