اجرای لوله کشی دفنی با استفاده از لوله ها، اتصالات و شیرهای پلی اتیلن بر اساس مقررات مندرج در این بخش فقط با فشار 60 پوند بر اینچ مربع (413686 پاسکال) و مطابق با استاندارد IGS-C-DN-001(0) اجازه داده شده است.
در هنگام اجرای لوله کشی دفنی با استفاده از لوله های پلی اتیلن موارد ذیل باید رعایت شود:
۱- جهت بارگیری، حمل و نقل و تخلیه لوله و اتصالات میباید از وسایل مناسب که دارای سطوح صاف و فاقد اجسام تیز و برنده باشد، استفاده شود.
۲- مجری باید لوله ها و اتصالات را در انبار سرپوشیده نگه دارد به طوری که تحت هیچ شرایطی در معرض نور خورشید قرار نگرفته و نحوه انبار کردن طوری باشد که امکان صدمه دیدن، فشرده شدن و یا سوراخ شدن آنها وجود نداشته باشد. در صورتی که لوله ها، اتصالات و شیرها به صورت بسته بندی کارخانه تحویل مجری گردد، باید این بسته بندیها تا زمان استفاده باز نشده و از دست زدن به المنتهای برقی اتصالات الکتروفیوژن اکیداً خودداری شود.
۳- سطح زیر لوله ها باید صاف و هموار باشد. ارتفاع رویهم قراردادن لوله ها با توجه به جنس لوله، اندازه، ضخامت و درجه حرارت محیط متغیر بوده و با نظر دستگاه نظارت باید انجام گردد ولی در هر صورت ارتفاع روی هم قراردادن لوله ها به صورت حلقه ای یا شاخه ای نباید از 1.5متر تجاوز نماید.
۴- درپوش لوله ها و شیرها باید تا زمان جوشکاری بر روی آنها باقی بماند.
۵- نگهداری لوله و اتصالات پلی اتیلن تحت هیچ شرایطی نباید در دمای بالاتر از 40 درجه سانتیگراد صورت پذیرد و در صورتی که بر اساس شرایط محیط و طبق نظر دستگاه نظارت امکان رعایت دمای مذکور فراهم نشود، حداکثر زمان نگهداری لوله سه ماه خواهد بود. پس از انقضای این مدت، آزمایش او آی تی بر روی لوله های مذکور انجام و چنانچه میزان او آی تی از مقدار ابتدا، کمتر از 20 درصد انحراف داشته باشد لوله قابل استفاده و در غیر اینصورت لوله قابل استفاده نخواهد بود.
تست او آی تی باید بر اساس استاندارد ISO 11357-6 انجام گیرد.
۶- ریسه نمودن و ردیف کردن لوله ها باید طبق شرایط زیر باشد:
– مجری موظف است فقط مصارف روزانه خود را از انبار به محل کار منتقل نماید.
– لوله هائی که در کنار کوچه یا خیابان روی هم ریسه میشوند باید در دو طرف آنها از درپوشهای مناسب جهت جلوگیری از نفوذ آب، خاک و غیره استفاده گردد و لازم است درپوش لوله ها تا زمان جوشکاری بر روی لوله ها باقی بماند. باید از قراردادن لوله ها در مسیر و مجاری آب و فاضلاب خودداری گردد.
– لوله ها باید در طرفی از کانال ریسه شوند که حداقل عبور و مرور را داشته باشد.
– برای ریسه کردن لوله ها باید از پایه های مناسب استفاده شده و بستر پایه ها به نحوی باشد که به بدنه لوله صدمه ای وارد نشود.
۷- آماده سازی لوله ها و اجرای عملیات اتصال و جوشکاری باید مطابق مشخصات فنی و دستورالعملهای مندرج در بخش ۱۷-۱۴-۲ باشد.
۸- روشهای بازرسی فنی جوشها و آزمایشهای مخرب باید مطابق مشخصات فنی و دستورالعملهای مندرج در بخش ۱۷-۱۴-۲-۵ و ۱۷-۱۴-۲-۶ و ۱۷-۱۴-۲-۷ باشد.
۹- لوله گذاری با شرایط زیر باید انجام شود:
– جهت گذاردن لوله در کانال باید از وسایل مناسب استفاده شود، به طوری که هیچگونه آسیبی به بدنه لوله ها وارد نشود.
– چنانچه قرار است در یک کانال دو لوله مختلف کار گذارده شود، میبایست فاصله افقی و عمودی آنها از یکدیگر مطابق شکل شماره پ-۵-۱ بخش پیوست باشد.
– هنگام لوله گذاری باید تدابیر لازم جهت مقابله با انقباض و انبساط لوله به نحوی که مورد تائید دستگاه نظارت باشد به عمل آید.
– در صورتیکه در مسیر لوله کشی موانع و سرویسهای زیرزمینی وجود داشته باشد، لوله گاز باید از زیر این موانع عبور داده شود. فاصله فوقانی لوله گاز تا زیر موانعی از قبیل حوضچه های مخابراتی، لوله های آب و غیره باید 40 سانتیمتر باشد. این فاصله در صورت محدودیت مکانی، با نظردستگاه نظارت قابل تغییر تا 35 سانتیمتر می باشد. در تقاطع شبکه های پلی اتیلن با کابلهای برق (بالاتر از380ولت) یا لوله های حاوی مواد قابل اشتعال، رعایت فاصله حداقل یک متر ضروری است، اما در صورت رعایت حریم مشخص شده از طرف سازمان ذیربط و درصورت عدم امکان رعایت حریم فوق با نظر دستگاه نظارت تمهیدات خاص اتخاذ و عمل خواهد شد.
– در اجرای شبکه های پلی اتیلن و برخورد با موانع زیرزمینی چنانچه موانع دارای عمق زیادی بوده و امکان اجرای لوله های پلی اتیلن از روی موانع با رعایت بندهای۱۷-۱۲-۵-۲ و ۱۷-۱۲-۷ وجود داشته باشد، اقدام و در غیر این صورت طبق نظر دستگاه نظارت عمل شود.
– قبل از خاکریزی روی لوله باید اطلاعات کاملی از کار اجراشده جهت تهیه نقشه های 1/200 یا 1/1000 چون ساخت برداشته شده و همچنین علامتگذاری محل شیرهای نصب شده بر روی دیوار مجاور و یا در صورت عدم امکان بر روی پایه های مخصوص به عمل آید.
– نظر به اینکه لوله های پلی اتیلن دارای ضریب انبساط حرارتی بالایی می باشد، لذا خاکریزی بر روی لوله باید در دمای محیط بین 5 تا 25 درجه سانتیگراد انجام شود و چنانچه قرار باشد لوله گذاری در ساعات گرم روز انجام شود قبل از اتصال نهائی قسمت اجرا شده به قسمت لوله گذاری شده قبلی، باید به خاک ریزی ماسه بادی با نظر دستگاه نظارت اکتفا نموده و پس از متعادل شدن دمای محیط و اجرای اتصال نهائی، و عملیات پر کردن کانال انجام شود.
– بر روی لوله باید ماسه بادی به ضخامت 30 سانتیمتر ریخته شده سپس کانال باید با خاک حفاری شده تا ارتفاع حد اقل بیست سانتیمتر و حداکثر سی سانتیمتر پر شود. روی این لایه نوار اخطار زرد کشیده میشود به نحوی که خط میانی نوار زرد با محور لوله در یک امتداد قرار گیرد.
– روی نوار اخطار با خاکهای حاصل از گودبرداری در دولایه تا سطح زمین پر شده و تسطیح و کوبیدن آن توسط دستگاه کوبانه تا حد تراکم لازم مورد تأیید دستگاه نظارت انجام میگیرد. حداکثر قطر دانه بندی خاک برگشتی به کانال نباید از ده سانتیمتر تجاوز نماید.
۱۰- کلیه قسمتهای مسیر لوله گذاری اعم از بتن و موزائیک یا چمن، آسفالت، جوی و کانال تأسیسات زیرزمینی و غیره باید پس از پرکردن کانال به حالت اولیه بازسازی شود.
۱۱- عبور از تقاطعهای اصلی- بزرگراهها، راه آهن و رودخانه باید طبق شرایط زیر باشد:
– قبل از شروع عملیات، مجری باید تمام وسایل ومصالح و اقلام مورد لزوم را که به تائید دستگاه نظارت رسیده باشد در محل کار حاضر نموده و کادر فنی ورزیدهای را جهت این کار انتخاب نماید.
– عبور لوله با غلاف فولادی از زیر اتوبانها، بزرگراهها، جاده های اصلی و راه آهن باید طبق نقشه IGS=C-PL-001 انجام گیرد. برای این کار باید لوله عمود برجاده یا راه آهن بوده و زاویه تقاطع 90 درجه باشد. در شرایطی که رعایت این زاویه بنا بر موقعیت محل و عوامل دیگر امکانپذیر نباشد، این زاویه نباید کمتر از 60 درجه باشد.
– جهت عبور لوله از موانع مهم باید با دستگاه بورینگ (مته نقب زننده) اقدام به ایجاد سوراخ در زیر جاده ها یا راه آهن نمایند و در صورت عدم دسترسی به دستگاه بورینگ و تائید دستگاه نظارت میتوان با حفاری دستی و ایجاد کانال سیمانی (نصب کول) طبق دستورات دستگاه نظارت و نقشه IGS=C-PL-001 برای تقاطع راه آهن اقدام به عبور لوله با غلاف فولادی نمود.
– در مکانهایی که جهت عبور از موانع باید از کانالهای عمیق زیرزمینی استفاده شود ابعاد کانال باید طوری انتخاب شود که کارکنان حفاری و جوشکاری بتوانند به راحتی در داخل آن کار کنند و در ضمن محلهائی که امکان ریزش سقف کانالها وجود دارد باید با ایجاد سقفهای موقت و مقاوم، از ریزش آنها جلوگیری شود.
۱۲- برای مشخص شدن محل دقیق شیرها باید از تابلوهای نشانگر کوچک آلومینیومی با ابعاد معین طبق شکل شماره پ-۵-۱ که بر روی دیوار و یا پایه های سیمانی نصب میشود، استفاده نمود.
محل نصب این تابلوها باید در مکان هائی باشد که در معرض دید قرار داشته باشد و از محل نصب شیر دور نبوده و نهایتاً مورد تائید دستگاه نظارت باشد.
۱۳- آزمایش مقاومت و نشتی خطوط شبکه کار گذاشته شده و همچنین انجام اتصال نهائی و گازدار نمودن شبکه و راه اندازی طبق مشخصات فنی مندرج در بخش ۱۷-۱۶ خواهد بود.
