مصالح سنگی باید از نظر ویژگیهای شیمیایی، فیزیکی و مکانیکی، اندازه و شکل، دانهبندی، آزمایش سنگنگاری Petrography ، مقدار کل رطوبت محتوی، رطوبت سطحی، مشخصههای ظاهری و رنگ (بتن نما) با نقشهها و مشخصات و سایر مدارک پیمان منطبق باشد. نمونههای شن و ماسه مصرفی باید قبل از مصرف آزمایش شده و با ذکر محل معدن به تصویب دستگاه نظارت برسد. چنانچه در حین اجرای عملیات بتن بنا به دلایلی محل معدن مصالح سنگی تغییر پیدا کند نمونههای مواد سنگی معدن جدید باید مجدداً مورد آزمایش قرار گرفته و به تأیید دستگاه نظارت برسد.
شن و ماسه میتواند رودخانهای یا شکسته انتخاب گردد، ولی در هر صورت مصالح سنگی باید در طرح اختلاط بتن پاسخگوی نیازهای بتن مورد مصرف در هر پروژه باشند. ویژگیها و روشهای آزمایش شن و ماسه باید مطابق با استانداردهای ایرانی زیر باشد:
ـ استاندارد شماره 300 : ”مصالح سنگی ریزدانه برای بتن و بتن مسلح“
ـ استاندارد شماره 302 : ”شن برای بتن و بتن مسلح“
ـ استاندارد شماره 446 : ”روش تعیین مقدار موادی از مصالح سنگی که از الک 75 میکرون میگذرد“.
ـ استاندارد شماره 447 : ”روش دانهبندی ریز و درشت مصالح سنگی با الک (ماسه و شن)“
ـ استاندارد شماره 448 : ”روش آزمون برای تعیین سایش مصالح سنگی درشتدانه با استفاده از ماشین لوسآنجلس“
ـ استاندارد شماره 449 : ”روش آزمایش مقاومت مصالح سنگی در مقابل عوامل جوی“
ـ استاندارد شماره 578 : ” روشهای تعیین میزان جذب آب و تاب مصالح سنگی در برابر یخبندان“
ـ استاندارد شماره 611 : ”روش تعیین رطوبت سطحی شن ریز“
ـ استاندارد شماره 617 : ”روش تعیین تاب گسیختگی فشاری و خمشی مصالح سنگی“
ـ استاندارد شماره 669 : ”روش تعیین تاب شن و ماسه در برابر ضربه“
ـ استاندارد شماره 1685 : ”روش آزمایش تعیین مقدار همارز ماسه برای خاکها و مصالح ریزدانه“
ـ هر استاندارد ایرانی دیگری که تا زمان انعقاد پیمان درباره شن و ماسه تدوین یا تجدید نظر شود.
تا زمانی که استاندارد ایرانی در پارهای از موارد تدوین نشده باشد در درجه اول استانداردهای ”سازمان بینالمللی استاندارد ISO “ معتبر خواهد بود و درصورت نبودن استاندارد مذکور به ترتیب استانداردهای آمریکایی ASTM ، بریتانیایی BS ، و آلمانی DIN ملاک عمل قرار خواهد گرفت.