بارگیری، حمل و تخلیه مواد سنگی بتن و انبار کردن آنها باید به نحوی باشد که مواد خارجی و زیان‌آور در آنها نفوذ نکنند و دانه‌های ریز و درشت از یکدیگر جدا نشوند. مصالح سنگی باید دور از پوشش گیاهی و مواد آلوده کننده نگهداری شود. شن و ماسه باید به طور جداگانه انبار شوند و در مواقعی که درشتی دانه‌های شن از 1/38 میلیمتر تجاوز کند، این دانه‌ها نیز باید در دو گروه انباشته گردند تا امکان جداشدگی دانه‌ها به حداقل برسد. هنگامی‌که بزرگترین اندازه سنگدانه 1/38 میلیمتر باشد مرز جدایی دو نوع سنگدانه 05/19 میلیمتر و وقتی که بزرگترین اندازه 8/50 یا 5/64 میلیمتر باشد مرز جدایی 4/25 میلیمتر خواهد بود. دیوارهای تقسیم مصالح سنگی باید به قسمی محکم باشد که هنگام خالی شدن یک قسمت و پر بودن بخش دیگر، رانش سنگدانه‌ها آنها را خراب نکند، به هنگام بارش و یخبندان باید روی شن و ماسه را با برزنت یا ورقه‌های پلاستیکی مناسب پوشانید و در گرمای شدید برای آنها سایبان ایجاد کرد تا زیاده از حد داغ نشوند. توده‌های شن و ماسه نباید به شکل مخروطهای بلندی درآیند، زیرا این عمل سبب جدا شدگی دانه‌های ریز و درشت می‌شود، بلکه باید آنها را در لایه‌هایی به ضخامت یکسان انبار نمود و جابه‌جا کردن آنها را به صورت افقی انجام داد. به هنگام وزش باد باید از جدا شدن ذرات ریز در حین تخلیه جلوگیری شود. محل دپو باید چنان آماده گردد که همواره تخلیه یکنواخت آب مازاد امکانپذیر باشد. برای دستیابی به رطوبت یکنواخت برای مصالح سنگی در کارگاه باید حداقل این مصالح دوازده ساعت در محل باقیمانده و سپس به مصرف برسند.
سیلوی ذخیره مواد سنگی حتی‌المقدور باید به شکل مربع یا دایره بوده و شیب قسمتهای پایین آن کمتر از 50 درجه باشد. ریختن مصالح سنگی به داخل سیلو باید به صورت قائم انجام شود تا از برخورد مواد سنگی با کناره‌های سیلو جلوگیری به عمل آید، زیرا این عمل سبب جداشدگی دانه‌ها می‌شود.
پر بودن سیلوی مواد سنگی باعث کاهش شکسته شدن مصالح سنگی و حفظ دانه‌بندی مصالح خواهد شد. در موقع خالی کردن سنگدانه‌ها از بلندی به داخل سیلو باید از نردبان مواد سنگی استفاده کرد. در صورت شکسته شدن مواد سنگی در حین جابه‌جا کردن باید قبل از ساختن بتن آنها را مجدداً دانه‌بندی کرد.
جدول ۲-۴-۳ (الف) دانه‌بندی مصالح سنگی ریزدانه (ماسه)
|
درصد وزنی رد شده از هر الک آزمایشگاهی |
اندازه الک استاندارد با سوراخ مربع |
|
100 |
5/9 میلیمتر |
|
100 – 95 |
76/4 میلیمتر |
|
100 – 80 |
38/2 میلیمتر |
|
85 – 50 |
19/1 میلیمتر |
|
60 – 25 |
595 میکرون |
|
30 – 10 |
297 میکرون |
|
10 – 2 |
149 میکرون |
باقیمانده مصالح بین هر دو الک متوالی جدول فوق نباید بیش از (45%) وزن کل نمونه باشد.
جدول ۲-۴-۳ (ب) دانه‌بندی مصالح سنگی درشت‌دانه (شن)
|
اندازه الکهای استاندارد (میلیمتر) |
|||||||||||||
|
6/101 |
9/88 |
2/76 |
5/64 |
8/50 |
1/38 |
4/25 |
05/19 |
7/12 |
5/9 |
76/4 |
38/2 |
19/1 |
درشتی دانه |
|
درصد وزنی رد شده از هر الک آزمایشگاهی (دارای سوراخهای مربع) |
|||||||||||||
|
100 |
90 تا 100 |
|
25 تا 60 |
|
0 تا 15 |
|
0 تا 5 |
|
|
|
|
|
10/38 تا 9/88 میلیمتر |
|
|
|
100 |
90 تا 100 |
35 تا 70 |
0 تا 15 |
|
0 تا 5 |
|
|
|
|
|
10/38 تا 5/64 میلیمتر |
|
|
|
|
100 |
95 تا 100 |
|
35 تا 70 |
|
10 تا 30 |
|
0 تا 5 |
|
|
76/4 تا 8/50 میلیمتر |
|
|
|
|
|
100 |
95 تا 100 |
|
35 تا 70 |
|
10 تا 30 |
0 تا 5 |
|
|
76/4 تا 1/38 میلیمتر |
|
|
|
|
|
|
100 |
95 تا 100 |
|
25 تا 60 |
|
0 تا 10 |
0 تا 5 |
|
76/4 تا 4/25 میلیمتر |
|
|
|
|
|
|
|
100 |
90 تا 100 |
|
20 تا 55 |
0 تا 10 |
0 تا 5 |
|
76/4 تا 05/19 میلیمتر |
|
|
|
|
|
|
|
|
100 |
90 تا 100 |
40 تا 70 |
0 تا 15 |
0 تا 5 |
|
76/4 تا 7/12 میلیمتر |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
100 |
85 تا 100 |
10 تا 30 |
0 تا 10 |
0 تا 5 |
3/2 تا 5/9 میلیمتر |
|
|
|
|
100 |
90 تا 100 |
35 تا 70 |
0 تا 15 |
|
0 تا 5 |
|
|
|
|
4/25 تا 8/50 میلیمتر |
|
|
|
|
|
100 |
90 تا 100 |
20 تا 55 |
0 تا 10 |
|
0 تا 5 |
|
|
|
05/19 تا 7/38 میلیمتر |
جدول ۲-۴-۳ (پ) حداکثر مقادیر مجاز برای مواد زیان‌آور در سنگدانه‌های ریز بتن*
|
ملاحظات |
حداکثر درصد وزنی در کل نمونه |
نوع مواد زیان‌آور |
|
شیستهای در حال متلاشی شدن و تبدیل به خاک رسی مشمول این محدودیت هستند. |
3 |
کلوخه‌های رسی و دانه‌های شکننده |
|
مشروط بر اینکه دانه‌های رسی نباشد. |
|
دانه‌های گذشته از الک شماره 200 (075/0 میلیمتر) – بتن تحت سایش – سایر بتنها |
|
3 |
||
|
5 |
||
|
مواد زغالی با وزن مخصوص نسبی کمتر از 2 و رنگ قهوه‌ای تیره می‌باشند. |
|
زغال سنگ، لیگنیت، یا سایر مصالح سبک: – هنگامی که نمای ظاهری بتن حائز اهمیت است. – سایر بتنها. |
|
5/0 |
||
|
1 |
||
|
در هر حال مجموع کلوخه‌های رسی و میکا در مناطق گرم و مرطوب و با خردشدگی زیاد نباید از (3%) و در سایر مناطق از (4%) بیشتر باشد. |
1 |
میکا |
|
– |
4/0 |
سولفاتها بر حسب – –SO3 |
|
– |
04/0 |
کلرورها بر حسب CL– |
* روش آزمایش در هر یک از موارد فوق‌الذکر مطابق مندرجات آیین‌نامه بتن ایران خواهد بود.
جدول ۲-۴-۳ (ت) حداکثر مقادیر مجاز برای مواد زیان‌آور در سنگدانه‌های درشت بتن*
|
ملاحظات |
حداکثر درصد وزنی مجاز در کل نمونه |
نوع مواد زیان‌آور |
|
|
شیستهای در حال متلاشی شدن نیز مشمول این محدودیت می‌شوند. |
25/0 |
کلوخه‌های رسی |
|
|
به آسانی خط بر می‌دارند و ساییده می‌شوند. |
5 |
دانه‌های نرم |
|
|
این مواد اغلب با مواد شیمیایی سیمان واکنش نامطلوب دارند. |
|
چرت به صورت ناخالصی |
|
|
1 |
– در معرض شرایط محیطی شدید |
||
|
3 |
– در معرض شرایط محیطی متوسط |
||
|
5 |
– در معرض شرایط محیطی ملایم |
||
|
مشروط بر این که رسی، یا حاصل املاح زیان آور نباشد. |
1 |
دانه‌های گذشته از الک شماره 200 |
|
|
مواد زغالی با وزن مخصوص نسبی کمتر از 2 و رنگ قهوه‌ای تیره می‌باشد. |
|
زغال سنگ، لیگنیت، یا سایر مصالح سبک: |
|
|
5/0 |
– هنگامی که نمای ظاهری بتن حائز اهمیت است. |
||
|
1 |
– سایر بتنها. |
||
|
دانه‌های پوک، مواد بیگانه مانند چوب و بقایای نباتات و به طور کلی تمام دانه‌های ناسالم در محاسبه این درصدها باید منظور شوند. |
|
دانه‌های سست شامل مجموع کلوخه‌های رسی، دانه‌های نرم، چرت هوا زده، شیلها و شیستهای متورق هوا زده: |
|
|
3 |
– بتن نمایان |
||
|
5 |
– بتن تحت سایش |
||
|
7 |
– سایر بتنها |
||
|
– |
4/0 |
سولفاتها بر حسب – –SO3 |
|
|
– |
02/0 |
کلرورها بر حسب CL– |
|
* روش آزمایش در هر یک از موارد فوق‌الذکر مطابق مندرجات آیین‌نامه بتن ایران خواهد بود.
