دسته‌بندی نشده · بهمن ۴, ۱۳۹۹ ۰

۹-۱۱-۳ جایگذاری و بستن آرماتورها

۱) آرماتورها باید قبل از بتن ریزی مطابق نقشه های اجرایی در جای خود قرار گیرند و طوری بسته شوند که از جابجایی آنها خارج از محدوده رواداری های داده شده مذکور در این بند جلوگیری شود.

۲) در مواردی که دستگاه نظارت محدوده رواداری ها را مقرر نکرده باشد، میلگردها را باید با مراعات رواداری های جدول۹-۱۱-۱جایگذاری کرد:

جدول۹-۱۱-۱ رواداری های انحراف میلگردها

الف) حداکثر انحراف ضخامت پوشش بتن محافظ میلگردها

±8 میلی متر

ب) انحراف موقعیت میلگردها با توجه به اندازه ارتفاع مقطع اعضای میله ای خمشی، ضخامت دیوارها، یا کوچکترین بعد ستون ها:

– تا 200 میلی متر

±8 میلی متر

– بین 200 تا 600 میلی متر

±12 میلی متر

– 600  میلی متر یا بیشتر

±20 میلی متر

پ) انحراف فاصله جانبی بین میلگردها

±30 میلی متر

– درانتهای ناپیوسته قطعات

±20 میلی متر

در سایر موارد

±50 میلی متر

۳) مقدار حداکثر رواداری مذکور در بند -2 الف فوق برای ضخامت پوشش بتن محافظ میلگردها تا جایی است که ضخامت مذکور از 2/3 مقدار تعیین شده کمتر نشود. در نقشه های اجرایی باید ضخامت پوشش بتن برای تمامی میلگردها از جمله خاموتها مشخص شود.

۴) برای به هم بستن میلگردها و عناصر غیر سازه ای به آنها باید از مفتول ها یا اتصال دهنده ها و گیره های فولادی استفاده کرد. باید توجه داشت که انتهای برجسته سیم ها، اتصال دهنده ها و گیره ها در قشر بتن محافظ (پوشش) واقع نشود، مگر آنکه سطح بتن به خوبی در برابر عوامل مهاجم محیطی محافظت شود.

۵) استفاده از جوشکاری با قوس الکتریکی برای به هم بستن میلگردهای متقاطع فقط با رعایت ضوابط مذکور در مبحث دهم مقررات ملی ساختمان و با تایید دستگاه نظارت مجاز می باشد. در این صورت جوش نباید باعث کاهش سطح مقطع میلگرد و ایجاد زدگی در آن شود.