شاخص کاهش صدای وزن یافته، کمیتی تک عددی برای درجه بندی صدابندی جداکننده در برابر صدای هوابرد است که بر اساس نتایج اندازه گیری های شاخص کاهش صدا در بسامد بندهای یک سوم هنگامی به دست می آید. مقدار این کمیت، برابر است با مقدار نمودار مبنا در بسامد ۵۰۰ هرتز، پس از لغزاندن آن به روشی که در استاندارد ملّی ایران ۱-۸۸۳۴ مشخص شده است. مقادیر مبنا برای صدای هوابرد در جدول ۱۸-۱-۳-۳ و نمودار شکل ۱۸-۱-۳-۵ ارائه شده است.
جدول ۱۸-۱-۳-۳ : مقادیر مبنا برای صدای هوابرد
بسامد به هرتز |
مقادیر مبنا به دسیبل |
|
بندهای یک سوم هنگامی |
بندهای یک هنگامی |
|
100 |
33 |
36 |
125 |
36 |
|
160 |
39 |
|
200 |
42 |
45 |
250 |
45 |
|
315 |
48 |
|
400 |
51 |
52 |
500 |
52 |
|
630 |
53 |
|
800 |
54 |
55 |
1000 |
55 |
|
1250 |
56 |
|
1600 |
56 |
56 |
2000 |
56 |
|
2500 |
56 |
|
3150 |
56 |
|
شاخص تک عددی دیگری که برای بیان صدابندی جداکننده در برابر صدای هوابرد به کار می رود، بر اساس استاندارد ASTM E413 درجه تراگسیل صدا، STC است که مقدار آن از نظر عددی تقریباً برابر با Rw است.
شکل ۵-۳-۱-۱۸ : نمودار مقادیر مبنا برای صدای هوابرد، در بندهای یک سوم هنگامی