۱–۲۳–۱–۳ : از نظر میزان خطر، پارکینگها به عنوان مکان با خطر معمولی در نظر گرفته شود.
۲–۲۳–۱–۳ : پلکان پارکینگ های بسته باید دارای تمهیدات دودبند و دوربند باشند.
۳–۲۳–۱–۳ : پارکینگهای با ارتفاع بیش از چهار طبقه با جداکننده های ۲ ساعت مقاوم حریق و در غیر اینصورت با جدا کننده های یک ساعت مقاوم حریق باید از سایر بخش های ساختمان و یا فضای بیرون جداسازی شوند.
۴–۲۳–۱–۳ : پارکینگها باید به سیستم کشف و اعلام حریق خودکار و دستی مجهز باشند.
۵–۲۳–۱–۳ : درصورت اتصال شبکه بارنده تائید شده از طریق حسگر جریان آب به سامانه اعلام حریق نیازی به سیستم کشف و اعلام حریق خودکار نمی باشد. درهر حال وجود سامانه هشدار دستی الزامی است.
۶–۲۳–۱–۳ : تمام پارکینگهای بسته با هر تعداد طبقه و مساحت باید دارای حداقل دو راه خروج باشند.
۷–۲۳–۱–۳ : علاوه بر رعایت بند ۶-۲۳-۱-۳ تعداد و ظرفیت راه خروج مطابق مقررات این مبحث و با در نظرگرفتن بار تصرف مندرج در استانداردهای معتبر بین المللی محاسبه گردد.
۸–۲۳–۱–۳ : درصورتیکه مساحت کل طبقات پارکینگ بیش از ۹۳۰۰ مترمربع بوده و یا عمق پائین ترین طبقه زیرزمین از تراز متوسط زمین طبیعی بیش از ۹ متر باشد، هر بخش پارکینگ باید به دو قسمت دودبند تقسیم شده و به دو راه خروج دسترسی داشته باشدخروج. دوم استثنائاً می تواند آسانسور و یا پله برقی با رعایت مشخصات بند ۲۴-۱-۳ باشد.
۹–۲۳–۱–۳ : استفاده از درهای کشویی خودکار بسته شو در بند ۸-۲۳-۱-۳ صرفاً به منظور جداسازی دو بخش یک طبقه مجاز است.
۱۰–۲۳–۱–۳ : طراحی و اجرای تهویه خودکار و دستی برای پارکینگهای بسته، هم برای شرایط کارکرد معمولی و هم شرایط وقوع حریق، بر اساس استانداردهای ملی یا بین المللی معتبر با تائید مقام قانونی مسئول الزامی است.
