۱۴-۴-۳-۱: چنانچه تهویه طبیعی هر فضای ساختمان که در اشغال و تصرف است ممکن باشد، این تهویه باید پیش بینی شود و تعویض هوای مکانیکی اختیاری است.
۱۴-۴-۳-۲: تعویض هوای طبیعی هر فضای ساختمان باید از راه دهانه های باز یا بازشوی آن فضا به بیرون مانند درب، پنجره، دریچه و شبکه صورت گیرد. مکانیسم گشوده شدن چنین بازشوهایی باید در دسترس و کنترل باشد.
۱۴-۴-۳-۳: سطح بازشوی دهانه هر فضا به هوای خارج باید دست کم 4 درصد سطح زیر بنای فضایی باشد که هوای آن با تهویه طبیعی، تعویض می شود.
الف) اگر فضایی که دهانه بازشوی مستقیم به هوای بیرون ندارد از راه فضای مجاور تعویض هوای طبیعی شود، دهانه بازشوی بدون مانع بین این دو فضا باید دست کم 8 درصد سطح زیر بنای فضای مورد نظر باشد و به هر روی از 2.30 مترمربع کمتر نباشد. سطح دهانه بازشوی فضای مجاور به هوای بیرون باید، با توجه به سطح زیر بنای کل هر دو فضا، محاسبه و تعیین شود.
ب) تعویض هوای طبیعی فضای واقع در زیرزمین، می تواند از راه یک دهانه بازشوی قائم و یک دهانه بازشوی افقی به هوای بیرون، انجام شود. در این صورت، مطابق شکل (۱۴-۴-۱)، عرض مفید فضای باز بیرون (w) که دهانه قائم به آن باز می شود، باید دست کم 1.5 برابر عمق بازشوی قائم (h) باشد (ارتفاع h از سطح متوسط زمین متصل تا پایین بازشوی قائم محاسبه می شود).
