۹-۷-۳-۱: انتقال بتن از مخلوط کن تا محل نهایی بتن ریزی باید چنان صورت گیرد که از جدا شدن یا از بین رفتن مصالح جلوگیری شود.
۹-۷-۳-۲:وسایل انتقال بتن باید امکان رساندن بتن به پای کار را طوری تامین کنند که مواد تشکیل دهنده جدا نشوند و حالت خمیری بتن، بین بتن ریزیهای متوالی از دست نرود.
۹-۷-۳-۲-۱ چرخ های دستی و دامپر
حمل بتن با انواع چرخهای دستی و دامپر فقط تحت شرایط الف تا ت مجاز است:
الف) حجم ساخت بتن از 300 لیتر در هر نوبت تجاوز نکند.
ب) بتن، سازه ای نباشد.
پ) فاصله حمل در چرخ های دستی حداکثر 60 متر و در دامپر حداکثر 120 متر باشد.
ت) وسایل مزبور دارای چرخهای لاستیکی و مسیر حمل کاملا صاف وافقی باشد.
۹-۷-۳-۲-۲ناوه شیبدار یا شوت شیبدار
ناوه شیبدار باید فلزی یا دارای روکش فلزی یا پلاستیکی بوده، کاملا آببند باشد و شیب آن ثابت و به گونه ای اختیار شود که هنگام حمل، عمل جدایی در اجزای بتن حادث نشود. در انتهای ناوه باید یک مانع قائم برای جلوگیری از جداشدگی اجزای بتن و یا قیف قائم برای تخلیه بتن به داخل قالب پیش بینی شود.
۹-۷-۳-۲-۳ تلمبه دستی بتن
در انتقال بتن به وسیله پمپ، حداکثر نسبت اندازه سنگدانه ها به کوچکترین قطر داخلی لوله انتقال بتن نباید از مقادیر زیر تجاوز کند:
الف) 0.33 برای سنگدانه های تیز گوشه
ب) 0.40 برای سنگدانه های کاملا گرد گوشه
۹-۷-۳-۲-۴باکت یا جام
دریچه تخلیه باکت باید در کف آن تعبیه شده باشد و بایستی دارای تعداد بازشو کافی باشد. ابعاد دهانه بازشو نباید از 1/3 طول قائم باکت و 5 برابر قطر بزرگترین سنگدانه کمتر باشد. زاویه شیب جدار باکت در محل تخلیه آن نباید از60 درجه کمتر باشد. تخلیه بتن به داخل باکت باید به طور قائم و در مرکز آن باشد. چنانچه بتن داخل باکت، مستقیماً و یا از طریق ناوه شیبدار به داخل قالب تخلیه می شود، باید در انتهای نقطه تخلیه و توسط محفظه هدایت که ارتفاع آن حداقل 600میلی متر می باشد، به محل نهایی ریخته شود.
۹-۷-۳-۲-۵کامیون مخلوط کن
انتقال بتن با کامیون های مخلوط کن باید بر اساس استاندارد ملی ایران صورت گیرد.
