در مناطق ساحلی خلیج فارس و دریای عمان ضمن رعایت ضوابط بتن ریزی در هوای گرم (موضوع بند۹-۸-۲)موارد زیر نیز باید مراعات شوند.
۹-۸-۳-۱: مصالح مناسب به شرح فوق انتخاب و نسبت های اختلاط چنان تعیین گردند که از مصرف سیمان زیاد احتراز شده و نسبت آب به سیمان و نفوذپذیری کاهش یابند. در صورت لزوم استفاده از مواد افزودنی کاهش دهنده آب الزامی است.
۹-۸-۳-۲: از سیمان مناسب با گرمازایی کمتر، از جمله سیمان پرتلند نوع 2 و یا سیمان نوع 1 یا 2 همراه با پوزولان و یا سیمان های پرتلند آمیخته پوزولانی استفاده شود. مقدار و نوع پوزولان بستگی به نوع آن، موقعیت محیطی ساختمان و الزامات دوام دارد.
۹-۸-۳-۳: حداقل مقدار سیمان یا مواد سیمانی 350 کیلوگرم در متر مکعب بتن و حداکثر آن 425 کیلوگرم در متر مکعب بتن می باشد.
۹-۸-۳-۴: مقدار یون کلراید موجود در آب مصرفی بتن باید کمتر از 500 قسمت در میلیون باشد. سایر خصوصیات آب مصرفی باید با ضوابط فصل دهم مطابقت داشته باشد.
۹-۸-۳-۵: استفاده از آب نمکدار به ویژه آب دریا برای شستشوی سنگدانه ها، تهیه بتن و عمل آوردن بتن مجاز نمی باشد.
۹-۸-۳-۶: حداکثر نسبت آب به مواد سیمانی (سیمان به علاوه مواد پوزولانی و یا مواد شبه سیمانی) 0.4 می باشد.
۹-۸-۳-۷: سنگدانه های مصرفی به ویژه سنگدانه های ریز باید به نحوی مناسب شسته وتمیز شوند.
۹-۸-۳-۸: حداکثر جذب آب سنگدانه های مصرفی در بتن می باید برای سنگدانه های درشت حداکثر 2.5 درصد و برای سنگدانه های ریز حداکثر 3 درصد باشد.
۹-۸-۳-۹: برای کاهش نفوذپذیری بتن، مخلوط بتن تازه باید از تراکم کافی برخوردار باشد و برای تأمین این منظور می باید ضمن کاهش نسبت آب به سیمان از افزودنی های کاهنده قوی آب استفاده شود.
۹-۸-۳-۱۰: نحوه نگهداری و انبار کردن میلگردها باید به صورتی باشد تا از آلوده شدن آنها به مواد زیان آور، به ویژه آب و خاک آغشته به نمکها و یونها جلوگیری شود. میلگردهای آلوده به خاک، املاح و مواد زیان آور که از راه تماس با زمین و یا به علل دیگر دچار آلودگی شده اند، باید قبل از مصرف کاملا تمیز شده و زنگ آن زدوده شود. این میلگردها تنها در صورتی قابل استفاده هستند که خواص فیزیکی، مکانیکی و شیمیایی آن تغییر نکرده و طبق ویژگی های استاندارد باشد.
۹-۸-۳-۱۱: سیم هایی که برای بستن یا نگهداری آرماتورها در محل، به کار می روند باید کاملا به طرف داخل قالب خم شوند تا از میزان پوشش بتن روی آرماتور کاسته نشود.
۹-۸-۳-۱۲: حداقل ضخامت پوشش بتنی روی میلگردها می باید مطابق شرایط محیطی فوق العاده شدید باشد.
۹-۸-۳-۱۳: در تمامی بتن های مسلح حاشیه خلیج فارس و دریای عمان به منظور کنترل دوام بتن، آزمایش های جذب آب بتن و یا نفوذ آب الزامی است.
حداکثر میزان مجاز جذب آب در آزمایش جذب آب بتن برابر با 2 درصد و حداکثر میزان مجاز نفوذ آب در آزمایش نفوذ آب برابر با 10 میلی متر است.
۹-۸-۳-۱۴: در تمامی بتن های مسلح سازه ای که تا فاصله 500 متر از حاشیه سواحل خلیج فارس و دریای عمان قرار دارند، به منظور کنترل دوام بتن، انجام آزمایش نفوذ تسریع شده یون کلراید(RCPT) و یا نظیر آن مانند RCMT و مقاومت الکتریکی اکیدًا توصیه می گردد. حداکثر میزان مجاز شار عبوری در این آزمایش در بتن های فوق برابر با 2000 کولن می باشد.
