در هنگام نصب لوله ها، اتصالات و شیرها در داخل کانال موارد ذیل باید رعایت شوند:

 ۱- پس از اتمام عملیات جوشکاری، باید قطعات لوله کشی در داخل کانال و روی بستر آماده شده قرار گیرند.

 ۲- قبل از لوله گذاری باید در کف کانال بالشتکهایی از خاک نرم (خاک سرندی با قطر دانه های حداکثر تا 3 میلیمتر) به عرض 40 سانتیمتر و به فاصله 5 متر از یکدیگر ایجاد گردد. ارتفاع خاک نرم بالشتکها باید به اندازهای باشد که پس از استقرار لوله بر روی آنها فاصله زیر لوله تا کف کانال حدود 15 سانتیمتر باشد.

 ۳- در زمان گذاشتن لوله ها در داخل کانال باید با استفاده از تجهیزات مناسب و با حداقل خرابی پوشش، لوله ها داخل کانال قرار گیرند. در محلهائی که سطح آبهای زیرزمینی به طور طبیعی و یا به دلیل سیل تا ارتفاع زیر لوله یا بیشتر در کانال بالا آمده باشد، طبق نظر دستگاه نظارت باید از وزنه های مهار کننده یا میله های مهار کننده استفاده شود، به طوری که لوله در عمق معین در کف کانال قرار گیرد. بین مهار کننده و لوله باید از نوار پوشش استفاده کرده و باید پیش بینی لازم جهت جلوگیری از نفوذ آب به داخل لوله به عمل آید.

 ۴- سطح فوقانی لوله های مدفون باید تا سطح زمین حداقل 90 سانتیمتر فاصله داشته باشد و چنانچه امکان اجرا در این عمق وجود نداشته باشد، باید روی لوله به نحو مناسبی مقاوم گردد تا لوله در معرض فشارهای وارده توسط عوامل مختلف روی زمین قرار نگیرد. اگر به هر علت این فاصله کمتر از 50 سانتیمتر باشد، باید لوله در داخل کانال بتنی که مخصوص آن ساخته میشود قرار داده شده و پس از ریختن خاک نرم، روی آن توسط بلوکهای بتنی پوشانده شود. در هر صورت نباید فاصله بالای لوله مدفون تا سطح زمین کمتر از 35 سانتیمتر باشد.

 ۵- برای جلوگیری از آسیب دیدن لوله و یا پوشش آن به وسیله ریشه درخت باید لوله کشی در فاصله مناسبی از درختها اجرا شود.

 ۶- در مواردی که لوله مدفون در معرض تردد وسایل نقلیه سنگین باشد، در صورتی که عمق آن از مقادیر مندرج در بند ۴ کمتر باشد، باید آن را از داخل غلاف فلزی یا کانال با دیواره آجری و یا بتنی و پوشش بلوکهای سیمانی قرار داد.

 ۷- اطراف لوله های مدفون تا فاصله 50 سانتیمتر از هر طرف نباید مصالح و مواد ساختمانی خورنده از قبیل شفته و آهک ریخته شود.

 ۸- جهت عبور لوله ها از روی کف بتنی باید کانالهایی برای این منظور در کف تعبیه شود. محل عبور لوله و کانال باید دقیقاً در لوله کشی مشخص شود و اطراف لوله داخل این کانالها باید با ماسه و یا خاک نرم پر شده و روی آن طوری پوشانده شود که در صورت لزوم بدون وارد آمدن خسارت به ساختمان بتوان برای دسترسی به لوله روی آن را برداشت.

 ۹- لوله های گاز نباید با لوله های آب گرم و کابل برق فشار ضعیف در یک کانال قرار گیرند. در صورتی که قرار دادن آنها در یک کانال اجتناب ناپذیر باشد باید لوله های گاز توسط عایق مناسبی در مقابل انتقال حرارت و یا اتصال الکتریکی محافظت شود و حریم آنها بر اساس مقررات بخش ۱۷-۱۲-۷ باشد.

۱۰- چنانچه لوله گاز داخل کانال مستقلی قرار داشته باشد باید این کانال به وسیله ماسه خشک پر شود و اگر لوله گاز با سایر لوله ها و یا کابل برق در کانال اشتراکی قرار گیرد که امکان پر کردن کانال با ماسه وجود نداشته باشد، باید این کانال مجهز به هواکشهای طبیعی مناسب در محلهای مختلف باشد تا در صورت نشت گاز امکان جمع شدن گاز وجود نداشته باشد.

 ۱۱- فاصله لوله های مدفون تا لوله های تاسیساتی باید مطابق بخش ۱۷-۱۲-۷ باشد.

۱۲- فاصله لوله های مدفون گاز تا کابلهای برق با ولتاژهای مختلف باید بر اساس بخش۱۷-۱۲-۷ می باشد.

۱۳- در مواردی که عبور لوله گاز از پی دیوار اجتناب ناپذیر باشد، این کار باید با استفاده از غلاف فلزی صورت گیرد. غلاف باید از لوله فلزی که قطر نامی آن از قطر نامی لوله گاز 2 اندازه بزرگتر است، باشد. جهت جلوگیری از تماس لوله گاز با غلاف فلزی باید از کمربند مخصوص این کار استفاده شود و فاصله بین لوله گاز و غلاف با استفاده از عایق ضد رطوبت پر شود.

 ۱۴- در صورت عبور لوله گاز مدفون به موازات پی دیوار باید فاصله نزدیکترین لبه کانال تا دیوار مجاور حداقل برابر عمق کانال باشد.

 ۱۵- دفن اتصالات پیچی و یا فلنجی مجاز نمی باشد.

 ۱۶- در خاتمه هر روز کاری انتهای لوله هایی که در داخل کانال خوابانده شده اند باید به وسیله درپوش مناسب بسته شوند تا از ورود آب و گل یا اشیاء دیگر جلوگیری به عمل آید.

۱۷- خط لوله در هیچ نقطه نباید تحت تنش قرار گیرد.

 ۱۸- پس از انجام کلیه آزمایشهای مندرج در بخش ۱۷-۱۶ باید روی لوله ها با استفاده از ماسه یا خاک نرم برای لوله های فولادی و ماسه بادی برای لوله های پلی اتیلن پر شود. خاک نرم میتواند از خاک برگشتی کانال باشد مشروط بر اینکه از سرند مناسب با چشمه های حداکثر 8 میلیمتری سرند شده و فاقد سنگ و اشیاء نوک تیز و مصالح ساختمانی از قبیل آهک و خاک آغشته به مواد هیدروکربنی باشد و در غیر این صورت پیمانکار موظف به تامین خاک رس یا ماسه بادی طبق نظر دستگاه نظارت می باشد. ضخامت این لایه خاک نرم باید حداقل برابر با 20 سانتیمتر باشد. در صورت کم عرض بودن معبر یا امکان برخورد با موانع باید روی این لایه یک لایه موزائیک و یا آجر فشاری چیده شود. عرض این لایه باید از قطر لوله حداقل 5 سانتیمتر بزرگتر باشد. سپس کانال باید با خاک حفاری شده تا ارتفاع حد اقل بیست سانتیمتر و حداکثر سی سانتیمتر بالاتر از محل قرار گرفتن موزائیکها و یا آجرچینی، پر شود. روی این لایه نوار اخطار کشیده شده و سپس کانال به صورت کامل تا سطح زمین پر میشود.

 ۱۹- در زمان پر کردن کانال، باید با استفاده از دستگاه کوبانه، خاک برگشتی کوبیده شود تا خاک نشست کامل خود را انجام دهد.

۲۰- پس از پر کردن کانال باید علائم و دریچه ها در محل خود نصب شوند.

 ۲۱- پس از اتمام مراحل فوق باید مسیر به حالت اولیه درآمده و به صورت کامل بازسازی شود.

۲۲- مسیر لوله های دفنی در فواصل طولانی باید به وسیله علائم مشخص کننده که در نقاط و فواصل قابل رویت نصب میشوند، نشان داده شود.