۴-۵-۱۰-۱: الزامات کلی

۴-۵-۱۰-۱-۱: تعداد الزامی محل توقف خودرو برای تصرفهای مختلف بر حسب موقعیت آنها در شهر، در ضوابط طرحهای مصوب توسعه و عمران شهری تعیین میگردد.

۴-۵-۱۰-۱-۲: ورود و خروج توقفگاه های خودرو نباید از فضایی با تصرف یا استفاده دیگر صورت گیرد. در توقفگاه های خودرو و مسیرهای ورود و خروج آن نباید دود، بو یا سروصدای ناشی از آن مزاحم آسایش و آرامش در ساختمان و اطراف آن باشد.

۴-۵-۱۰-۱-۳: در توقفگاه ها، به شرط عدم ایجاد مزاحمت برای خودروهای دیگر، پیش بینی دو واحد توقف خودرو در پشت سرهم بلامانع است.

۴-۵-۱۰-۱-۴: توقف خودروها در توقفگاه ها نباید مزاحمتی برای باز شدن درها و استفاده از فضاهای انباری و تأسیساتی ایجاد کند.

۴-۵-۱۰-۱-۵: هرگونه تعمیر یا تعویض قطعات خودرو در محل توقفگاه ها ممنوع است.

۴-۵-۱۰-۱-۶: در توقفگاه های بزرگ، به منظور تفکیک عبور سواره و پیاده، در کنار معبر سواره یا جایگاه های توقف خودرو باید گذرگاه عابران به عرض حداقل 0.60 متر در نظر گرفته شود که به میزان حداقل 0.20 متر بالاتر از سطح معبر سواره باشد.

۴-۵-۱۰-۲ اندازه های توقفگاه

۴-۵-۱۰-۲-۱: ارتفاع مجاز توقفگاه های کوچک خودرو، به منظور تقلیل خطرات ناشی از حریق، از کف تا سطح زیرین سقف و یا درصورت وجود تأسیسات یا عناصر سازه ای در زیر سقف، تا پایینترین نقطه آنها حداقل 2.20 متر است. در توقفگاه های متوسط و بزرگ حداقل ارتفاع از کف تا زیر سقف 2.40 متر است.

۴-۵-۱۰-۲-۲ ابعاد و مساحت محلهای توقف خودرو

 آ- ابعاد لازم جهت توقف دو خودرو، درصورتیکه کنار یکدیگر قرار گیرند، هریک 5.00×2.50 متر می باشد. هنگامی که خودروها در طول و پشت سر یکدیگر قرار میگیرند، ابعاد مورد نیاز برای هر یک 6.00×2.00 متر می باشد. در توقفگاه های سرپوشیده در صورتیکه فاصله محور ستونها 5.00 متر و فاصله داخلی بین دو ستون حداقل 4.50 متر باشد، دو خودرو میتوانند بین دو ستون قرار گیرند. افزایش تعداد خودرو، با افزایش فاصله محور ستونها به ازای 2.50 متر به ازای هر خودرو بلامانع است.

 ب- قرارگیری خودروها به تعداد بیشتر، بسته به افزایش فاصله بین محور ستونها به ازای 2.50 متر برای هر خودرو مجاز است.

 پ- درصورتیکه دو طرف یک محل توقف در توقفگاه دیوار باشد، عرض آن باید حداقل 3.00 متر باشد.

۴-۵-۱۰-۲-۳: حداقل عرض مسیر رفت و آمد در توقفگاه های بزرگ و متوسط نباید از 5.00 متر و در محل ستونها از 4.50 متر کمتر باشد. شعاع میانی مسیر گردش خودرو در توقفگاه ها نیز نباید کمتر از 5.00 متر در نظر گرفته شود.

۴-۵-۱۰-۲-۴: حداکثر شیب در شیبراه توقفگاه ها %15 است. حداکثر شیب یک متر ابتدا و یک متر انتهای آن باید مساوی یا کمتر از %10 باشد.

۴-۵-۱۰-۲-۵: عرض شیبراه ورودی در توقفگاه های عمومی باید مطابق عرض مسیر داخلی توقفگاه باشد.

۴-۵-۱۰-۳ ورود و خروج

۴-۵-۱۰-۳-۱: پهنای معبر ورودی و شیبراه در توقفگاه های بزرگ نباید کمتر از 5 متر و در توقفگاه های متوسط نباید کمتر از 3.50 متر باشد. حداقل عرض ورودی برای توقفگاه های کوچک 2.50 متر است.

۴-۵-۱۰-۳-۲: توقفگاه های بزرگ و متوسط باید حداقل دو راه خروج افراد پیاده مطابق مبحث سوم مقررات ملّی ساختمان داشته باشند

۴-۵-۱۰-۳-۳: در زمینهای دارای بر بیش از 25 متر به معبر عمومی، تعبیه دو ورودی خودرو مجاز است.

۴-۵-۱۰-۳-۴: اتصال حیاط یا معبر عمومی به توقفگاه، بسته به تراز قرارگیری توقفگاه در ساختمان، با رعایت ضوابط شهرسازی و با شیبراه بصورت بالارونده یا پائین رونده بلامانع است.

۴-۵-۱۰-۳-۵: درهای توقفگاه عمومی حداقلِ ارتفاعِ آزاد درِ ورودی خروجی خودرو به میزان 2.10 متر الزامی است.

۴-۵-۱۰-۳-۶: در توقفگاه های خصوصی، درصورت وجود ورودی مجزای دیگری برای اشخاص، پیش بینی ورودی و خروجی سواره به ارتفاع حداقل 1.80 متر الزامی است. در غیر این صورت تابع حداقل ارتفاع الزامی چارچوب در فضاها در بند۴-۵-۲-۲-۵ خواهد بود.

۴-۵-۱۰-۳-۷: هنگامی که طبقات دیگر ساختمان به وسیله پله ها از توقفگاه خودرو قابل دسترس باشد، باید فضای توقفگاه به وسیله دیوار و در یا فضای واسط محصور از فضای پلکان جدا شود.

۴-۴-۱۰-۴ تهویه و نورگیری

۴-۵-۱۰-۴-۱: تمام توقفگاه های سرپوشیده باید تا حد امکان به صورت طبیعی تهویه و درصورت کافی نبودن سطوح جهت تهویه طبیعی، با سیستم مکانیکی تهویه شوند. سیستم تهویه مکانیکی توقفگاه های خودرو باید در انطباق با مقررات مبحث چهاردهم باشد.

۴-۵-۱۰-۴-۲: سطح بازشو در توقفگاه سرپوشیده اتومبیل برای تهویه طبیعی آن باید حداقل یک بیست و پنجم سطح کف باشد.

۴-۵-۱۰-۴-۳: تأمین نور طبیعی برای توقفگاه واقع در طبقات زیرین ساختمان (زیرزمین یا همکف)، از طریق حیاطهای خلوت و پاسیوها، مطابق الزامات بیان شده در قسمت ۴-۵-۸-۳ مجاز است.

۴-۵-۱۰-۵ توقفگاه های واقع در زیرزمین

۴-۵-۱۰-۵-۱: در ساختمان های گروه های ۶، ۷ و۸، درصورتیکه مساحت یک طبقه توقفگاه در زیرزمین کافی نباشد، استقرار توقفگاه در زیر فضای باز و محوطه با رعایت الزامات مربوط به پیش آمدگیهای زیرزمین و همچنین مقررات راه امدادرسانی مجاز است.

۴-۵-۱۰-۵-۲: چنانچه احداث سطح نورگذر و بازشوی مستقیم به فضای باز ممکن نباشد، نور و تهویه لازم را میتوان از طریق احداث گودال باغچه یا مجراهای خارجی نور و هوا مطابق الزامات قسمتهای ۴-۵-۸-۴ و ۴-۵-۹-۲ تامین کرد. استفاده از این فضاها و عناصر تنها برای یک طبقه زیرزمین مجاز است و در صورت احداث توقفگاه در بیش از یک طبقه زیرزمین، نصب تهویه مکانیکی و همچنین تجهیزات هشدار و اطفای حریق مطابق الزامات مباحث چهاردهم و سوم مقررات ملّی ساختمان الزامیست.

۴-۵-۱۰-۶ مصالح و پوشش کف و دیوارها

۴-۵-۱۰-۶-۱: کف توقفگاه ها باید از مصالح قابل شستشو ساخته شود.

۴-۵-۱۰-۶-۲: ستونها و دیوارهای واقع در توقفگاه های سرپوشیده باید مطابق مباحث سوم و نهم و دهم مقررات ملّی ساختمان در برابر حریق مقاوم شوند.

۴-۵-۱۰-۶-۳: کف شیبراه ها در توقفگاه ها باید از مصالح غیر لغزنده برای خودرو باشند.

۴-۵-۱۰-۶-۴: در توقفگاه های متوسط و بزرگ باید تدابیری جهت جلوگیری از برخورد خودروها با ستونها پیش بینی و تعبیه گردد.

۴-۵-۱۰-۷ تاسیسات و تجهیزات

۴-۵-۱۰-۷-۱: امکان دسترسی به آب لوله کشی در تمام توقفگاه ها ضروری است.

۴-۵-۱۰-۷-۲: همه توقفگاه های خودرو بایدمطابق مبحث سوم مقررات ملّی ساختمان مجهز به تجهیزات کشف و اطفاء حریق باشند.

۴-۵-۱۰-۷-۳: آبهای سطحی، مطابق مبحث شانزدهم مقررات ملّی ساختمان در توقفگاه ها، باید با شیب بندی مناسب هدایت و دفع شود.