شرایطی که پی های عمیق معمولاً برای آنها طراحی یا کنترل می شوند در دو گروه به شرح زیر تقسیم می شوند:
۷-۶-۲-۱: موارد ذیل در هر دو روش طراحی به روش تنش مجاز یا طراحی به روش حالت حدی نهایی باید کنترل شوند:
الف- از دست دادن پایداری کلی
ب- گسیختگی ناشی از کمبود ظرفیت باربری شمع ها
پ- گسیختگی ناشی از “زیرفشار” یا مقاومت کششی ناکافی شمع های کششی
ت- گسیختگی در زمین ناشی از بارگذاری جانبی شمع ها
ث- گسیختگی سازه ای شمع در فشار، کشش، خمش، برش و یا کمانش
ج- گسیختگی مرکب یعنی به طور همزمان در زمین و شمع
۷-۶-۲-۲ : موارد ذیل برای شرایط بهره برداری در هر دو روش طراحی به روش تنش مجاز و طراحی به روش حالت حدی بهره برداری باید کنترل شود:
الف- نشست بیش از حد مجاز در شمع های فشاری
ب- بیرون کشیدگی بیش از حد مجاز در شمع تحت نیروی کششی
پ- دوران بیش از حد مجاز
ت- تغییرشکل جانبی بیش از حد مجاز
ث- ارتعاش غیرپذیرفتنی
۷-۶-۲-۲-۱ : مقادیر مجاز برای هر یک از موارد الف تا ث برای شرایط بهره برداری با توجه به عملکرد سازه و پایداری آن انتخاب می گردد.
۷-۶-۲-۲-۲: ضمن توجه به عملکرد سازه، باید در نظر داشت که مقادیر مجاز نشست برای شمع تک مشابه پی منفرد و برای گروه شمع مشابه پی گسترده در نظر گرفته می شود.
