انواع مواد مصرفی در چسبها، سیلرها و درزبندها (و پشت‌بندهای مربوطه) باید از نظر ویژگیهای فیزیکی، شیمیایی، مکانیکی و مشخصه‌های ظاهری با آنچه در نقشه‌ها، دستور کارها، مشخصات فنی خصوصی و سایر مدارک پیمان ذکر شده است، منطبق باشد. نمونه مواد و مصالح مصرفی، باید قبلاً به رؤیت و تصویب دستگاه نظارت برسد.

ویژگیهای چسبها، سیلرها و مواد درزبندی باید مطابق استانداردهای ایرانی زیر باشد:

ـ استاندارد شماره ۱۱۷۴: ”چسب حلال برای اتصال لوله‌های پلاستیکی“

ـ استاندارد شماره ۱۲۸۱: ”چسب مورد مصرف در صنایع چوب“

ـ استاندارد شماره ۱۲۸۵: ”چسب چوب“

ـ استانداردهای مربوط به چسباننده‌های سیاه مذکور در بند ۲-۷-۶-۳

ـ استانداردهای مربوط به پلاستیکهای مذکور در بند ۲-۱۲-۳

ـ هر استاندارد ایرانی دیگری که تا زمان انعقاد پیمان در باره چسبها، سیلرها و مصالح درزبندی، تدوین یا تجدیدنظر شود.

تا زمانی که استاندارد ایرانی در پاره‌ای موارد تدوین نشده باشد، در درجه اول استانداردهای ”سازمان بین‌المللی استاندارد ISO “ معتبر خواهد بود و در صورت نبودن استاندارد مذکور به ترتیب استانداردهای آمریکایی ASTM ، آلمانی DIN و بریتانیایی BS ملاک عمل قرار خواهد گرفت.