۱–۳–۱–۶ سختی و مقاومت:ساختمان ها و سایر سازه ها، و کلیه اعضای آنها، بایستی با سختی و مقاومت کافی برای تامین پایداری سازه، حفظ عناصر غیرسازه ای و سیستم ها از آسیب غیرقابل قبول و همچنین تامین الزامات سرویس دهی ذکر شده در بند ۲-۳-۱-۶، طراحی و اجرا گردند. مقاومت قابل قبول و مجاز بایستی حداقل براساس یکی از روش های زیر مشخص گردد: -۱ روش حالت های حدی نهایی یا مقاومت بند ۱-۱-۳-۱-۶، -۲ طراحی به روش تنش مجاز بند ۲-۱-۳-۱-۶-۳ در صورت تصویب مرجع ذیصلاح برای پروژهای خاص (یا موردی)، استفاده از روش های عملکردی بند۳-۱-۳-۱-۶ممکن است برای قسمت های متفاوت یک سازه و برای ترکیبات بار مختلف، استفاده از روش های متفاوت و جایگزین هم با توجه به محدودیت های فصل ۲ اجازه داده شود. در صورتی که مقاومت برای شرایط فوق العاده و غیرعادی در نظر باشد، روش های بخش ۴-۲-۶ می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
۱–۱–۳–۱–۶ روش حالت های حدی نهایی یا مقاومت:اعضای سازه ای و غیر سازه ای و اتصالات آنها باید مقاومت کافی برای تحمل ترکیبات بار بندهای۲-۳-۲-۶ و ۳-۳-۲-۶ این مقررات را داشته باشند، بدون اینکه از حدود مجاز مقاومت تعیین شده برای مصالح تجاوز شود.
۲–۱–۳–۱–۶ طراحی به روش تنش مجاز:اعضای سازه ای و غیر سازه ای و اتصالات آنها باید مقاومت کافی برای تحمل ترکیبات بار بند ۴-۳-۲-۶این مقررات را داشته باشند، بدون اینکه از حدود مجاز تنش تعیین شده برای مصالح تجاوز شود.
۳–۱–۳–۱–۶ روش های عملکردی:برای اعضاء سازه ای و غیر سازه ای و اتصالات آنها باید به وسیله تحلیل و یا ترکیبی از تحلیل و آزمایش نشان داده شود که درصد اطمینانی حداقل برابر با آنچه برای اعضای مشابه طراحی شده با روش مقاومت بند۱-۱-۳-۱-۶ در برابر تاثیر بارهای مرده، زنده، محیطی و سایر بارها موردانتظار است، تامین شده است. ملاحظات مربوط به عدم قطعیت های مربوط به بارگذاری و مقاومت بایستی در نظر گرفته شود.
۱–۳–۱–۳–۱–۶ :تحلیل- تحلیل باید بر اساس روش های منطقی که مبتنی بر قوانین پذیرفته شده مکانیک مهندسی می باشند، انجام شود و باید تمام منابع مهم تغییرشکل و مقاومت در آن در نظر گرفته شود. فرضیات مربوط به سختی، مقاومت، میرایی و سایر مشخصات اعضا و اتصالات سازه ای که در تحلیل سازه در نظر گرفته می شوند، بایستی بر اساس اطلاعات آزمایشگاهی قابل قبول یا مراجع استاندارد لحاظ گردند.
۲–۳–۱–۳–۱–۶ :آزمایش– شرایط آزمایشگاهی مورد استفاده برای اثبات ظرفیت عملکردی اعضای سازه ای و غیرسازه ای و اتصالات مربوطه تحت بارگذاری مورد نظر، بایستی به نحوی باشد که به درستی نمایانگر مصالح، هندسه، شرایط ساخت، شدت بارگذاری و شرایط مرزی پیش بینی شده برای سازه باشد. در صورتی که یک استاندارد صنعتی یا نتایج تجربه آزمایشگاهی قابل قبول بر روی اعضای سازه ای مشابه وجود داشته باشد، برنامه آزمایش و محاسبات مربوط به مقادیر طراحی مربوط به برنامه آزمایش بایستی مطابق با آن استاندارد یا کار آزمایشگاهی انجام شود. در صورتی که چنین استاندارد یا تجربه قبلی آزمایشگاهی موجود نباشد، نمونه ها بایستی در مقیاسی مشابه با کاربرد واقعی ساخته شود مگر اینکه به نحوی نشان داده شود که اثرات مقیاس کردن بر روی عملکرد موردنظر تاثیر چندانی ندارد. ارزیابی نتایج آزمایش براساس نتایج به دست آمده از حداقل سه آزمایش انجام شود و انحراف نتایج به دست آمده از هر آزمایش بیش از %۱۵ نسبت به مقدار میانگین نتایج تمام آزمایش ها نباشد. در صورتی که انحراف بیش از %۱۵ نسبت به میانگین در نتایج هر یک از آزمایش ها مشاهده شود، لازم است آزمایش های اضافی انجام شود تا زمانی که انحراف از نتایج هیچ یک از آزمایش ها بیش از %۱۵ نگردد یا اینکه حداقل ۶ آزمایش انجام شده باشد. هیچ یک از نتایج آزمایش ها نباید بدون ارائه دلیل منطقی حذف گردد. گزارش آزمایش ها باید شامل محل، زمان و تاریخ آزمایش باشد، مشخصات نمونه آزمایشگاهی، تجهیزات آزمایشگاهی، شرایط هندسی آزمایش، تاریخچه بارگذاری و تغییرشکل های به دست آمده تحت بارگذاری و همچنین هرگونه آسیب مشاهده شده در نمونه در طی آزمایش به همراه مقدار بار و تغییرشکلی که متناظر با این آسیب بوده است بایستی ثبت گردد.
۳–۳–۱–۳–۱–۶ :تهیه مدارک- روش های مورد استفاده برای انجام این بند و نتایج حاصل از تحلیل و آزمایش ها باید طی یک یا چند گزارش آماده شده و به یک مرجع ذیصلاح ارسال گردد تا با استفاده از یک گروه داوری مستقل به بررسی و تصویب آن اقدام نماید.
۲–۳–۱–۶ قابلیت بهره برداری:سیستم های سازه ای و کلیه اعضای آنها، باید به نحوی طراحی شوند که سختی کافی برای محدود شدن تغییرشکل ها، تغییرمکان نسبی جانبی، ارتعاشات یا هر نوع تغییرشکلی که تاثیر نامناسب بر کاربری و عملکرد موردنظر میگذارد را داشته باشد. ترکیب بارهای حالت های حدی بهره برداری در بند ۵-۳-۲-۶ ارائه شده است.
۳–۳–۱–۶ نیروهای خودکرنشی:ساختمان ها و سایر سازه ها باید چنان طراحی شوند که بتوانند از عهده تحمل اثرات خودکرنشی ناشی از نشست غیر یکنواخت پی و همچنین اثرات ناشی از تغییرات ابعادی در اعضای مقید شده تحت تاثیر عوامل تغییرات دما، رطوبت، جمع شدگی و خزش را به خوبی برآید.
۴–۳–۱–۶ تحلیل:اثرات بارگذاری بر هر یک از اعضای سازه ای باید با استفاده از روش های تحلیلی که در آنها شرایط تعادل، پایداری کلی، همسازی هندسی و خواص کوتاه مدت و درازمدت مصالح در نظر گرفته شده اند، تعیین گردند. برای اعضایی که تمایل به جذب تغییرشکل های پسماند تحت بارهای سرویس تکرارشونده را داشته باشند باید اثرات خروج از مرکزیت اضافه شده مورد انتظار در طول دوره بهره برداری نیز در نظر گرفته شود.
۵–۳–۱–۶ نیروهای مقاوم سازه ای:تمام اعضاء و سیستم های سازه ای و تمام ملحقات و نازک کاری ها در یک ساختمان یا سایر سازه ها باید برای تحمل نیروهای ناشی از زلزله و باد با در نظر گرفتن واژگونی، لغزش و بلندشدگی طراحی شوند و بایستی مسیر بار ممتدی برای انتقال این نیروها به پی تامین شود. زمانی که از لغزش برای جداسازی المان ها استفاده شود، اثرات اصطکاک بین المان های جداساز بایستی به عنوان یک نیرو در نظر گرفته شود. زمانی که تمام یا قسمتی از مقاومت تحمل کننده این نیروها، به وسیله بار مرده تامین می گردد، از حداقل بار مرده محتمل در زمان ایجاد نیروهای موردنظر استفاده شود.ملاحظات فوق بایستی برای اثرات تغییرشکل های افقی و قائم ناشی از نیروهای ذکر شده، در نظر گرفته شوند.
