کلیه فولادهای مصرفی اعم از ورق، تیرآهن، ناودانی، نبشی، تسمه و غیره باید از انواع مذکور در فصل های ۱-۱۰ تا ۳-۱۰ باشد.
قطعات فولادی باید از معایبی که به مقاومت و یا شکل ظاهری آن لطمه میزند عاری باشند. به کار بردن فولادهای مصرف شده باید با اجازه ناظر و بعد از انجام آزمایش های لازم باشد.
قطعات فولادی اعم از اجزای قاب، ستون ها و شاه تیرها باید حتی الامکان یکپارچه بوده و از وصله کردن قطعات کوتاه خودداری گردد، مگر آنکه محل وصله در نقشه های اجرایی مشخص شده باشد یا موافقت مهندس طراح برای اتصال مورد نظر جلب گردد.
هرگاه ناظر از مشخصات فولادهای واردشده به کارخانه اطمینان نداشته باشد می تواند از هر ۱۰ تن نیمرخ فولادی مشابه به تعداد ۳ نمونه اتفاقی انتخاب و انجام آزمایش های زیر را مطابق استانداردهای ملّی و یا ISO در مورد آنها تقاضا نماید.
– آزمایش مقاومت کششی با اندازه گیری تغییرشکل نسبی
– آزمایش شارپی روی نمونه زخم دار.
– آزمایش خمش سرد
– آزمایش متالوگرافی و تعیین ترکیب شیمیایی
کارخانه سازنده باید با عرضه شماره و عنوان مصالح، مشخصات فنی مربوطه طبق مدارک رسمی و همچنین گزارش آزمایش های مصالح، ثابت کند که مصالح مورد استفاده مطابق با مشخصات فنی ارائه شده در نقشه های محاسباتی می باشد.
