۱۶-۳-۹-۱: هر قسمت از اجزای ساختمان، کف تمام شده، دیوارها، تیغه ها و سقف که در جریان نصب یا تعمیر تأسیسات بهداشتی آسیب ببیند، تخریب شود و یا جابجا شود، پس از اتمام کارهای تأسیساتی، باید بازسازی شود و به صورت پیش بینی شده برای آن قسمت و در وضعیت ایمن درآید.

۱۶-۳-۹-۲: بریدن، شکافتن یا سوراخ کردن اجزای سازه ساختمان برای عبور لوله مجاز نیست، مگر آن که در طراحی سازه ساختمان پیش بینی شده باشد.

 الف) عبور لوله از دیوار، تیغه، سقف و کف (بین دو طبقه) فضاهای ساختمان باید از داخل غلاف صورت گیرد.

ب) در صورت عبور لوله از دیوار، سقف و کف فضاها، که برای مقاومت معینی در برابر آتش طراحی شده باشد، فاصله بین سطح خارجی لوله و سطح داخلی غلاف باید با موادی به همان اندازه مقاوم در برابر آتش، پر شود.

۱۶-۳-۹-۳: معبرهایی که برای لوله گذاری در مجاورت پی ساختمان حفر میشود نباید زیر خط 45 درجه ای که از سطح باربر پی رسم شده باشد، قرار گیرد.

۱۶-۳-۹-۴: اگر لوله انشعاب آب یا فاضلاب شهر از زیر کف وارد ساختمان شود، باید اطراف آن با مصالح ساختمانی مناسب طوری پوشانده شود که از ورود موش و دیگر جوندگان به داخل ساختمان جلوگیری شود.

۱۶-۳-۹-۵: شبکه هایی که روی دهانه های خروج و تخلیه آب، فاضلاب و آب باران، در داخل یا خارج ساختمان، روی کف نصب میشوند (از جمله شبکه روی کفشوهای آب باران سطح بام یا محوطه)، نباید سوراخهایی با قطر یا ابعاد بزرگتر از 12 میلیمتر داشته باشند.