۱۲-۵-۲-۱: نرده حفاظتی موقت حفاظی است قائم که باید برای جلوگیری از سقوط افراد در موارد مندرج در بند ۱۲-۲-۳-۱ که ارتفاع سقوط بیش از 120 سانتیمتر باشد نصب گردد.
۱۲-۵-۲-۲: ارتفاع نرده حفاظتی موقت از کف طبقه یا سکوی کار نباید از 0.9 متر کمتر و از1.10 متر بیشتر باشد. همچنین ارتفاع نرده حفاظتی موقت راه پله و سطوح شیب دار نباید از 0.75 متر کمتر و از 0.85 متر بیشتر باشد.
۱۲-۵-۲-۳: نرده حفاظتی باید در فواصل حداکثر 2 متر، دارای پایه های عمودی بوده و ساختمان و اجزای سازه آن با توجه به مفاد مبحث “بارهای وارده بر ساختمان (مبحث ششم مقررات ّملی ساختمان)” و آیین نامه “بارگذاری پل ها (نشریه 139 دفتر تحقیقات و معیارهای فنی معاونت برنامهریزی و نظارت راهبردی ریاست جمهوری)” دارای چنان مقاومتی باشندکه بتوانند در مقابل نیروها و ضربه های وارده در تمام جهات مقاومت نمایند. به علاوه نرده باید مقاومت لازم را برای مواقعی که در معرض برخورد با وسایل نقلیه و سایر وسایل متحرک قرار می گیرد، داشته باشد.
۱۲-۵-۲-۴: در اجزای نرده حفاظتی که شامل پاخور، نرده بالایی و نرده میانی می باشد، نباید قسمت های تیز و برنده وجود داشته باشد.
