۱۱-۶-۶-۱: تمام الزامات سازه ای ساختمان های بتنی متعارف مندرج در مبحث نهم مقررات ملی ساختمان در این سیستم نیز لازم الاجراست.
۱۱-۶-۶-۲: برای تامین مقاومت این سیستم ساختمانی در برابر حریق اجرای ضوابط مبحث نهم مقررات ملی ساختمان الزامی است.
۱۱-۶-۶–۳: تمامی بارهای وارد بر سازه باید بر اساس مبحث ششم مقررات ملی ساختمان تعیین شوند.
۱۱-۶-۶-۴: در سازه های قالب تونلی، بارهای ثقلی و جانبی توسط سیستم دیوار و دال به صورت یکنواخت به شالوده منتقل می شوند و بنابر این باید تمهیدات لازم جهت جلوگیری از انتقال بارها توسط اعضای الحاقی همچون پله های بتن مسلح یا پانل های نما در نظر گرفته شود.
۱۱-۶-۶-۵: برای جلوگیری از تمرکز تنش های موضعی و نیز به حداقل رساندن اثر پیچش، پیوستگی دیوارهای برشی سازه ای در سرتاسر ارتفاع باید حفظ گردد.
۱۱-۶-۶-۶: انتقال بارهای قائم به شالوده باید توسط عناصر قائم و هم امتداد صورت پذیرد و از تغییر مسیر انتقال بارهای قائم در ارتفاع و انتقال آنها به عناصر زیری توسط اعضای افقی اجتناب شود.
۱۱-۶-۶-۷: برای تامین حداقل نامعینی سازه، لازم است تعداد محور دیوار یا قاب (سیستم مقاوم)، در هر یک از جهت های اصلی کمتر از 2 نباشد.
۱۱-۶-۶-۸: توصیه می شود سطح مقطع اسمی دیوارهای سازه ای در یک جهت از هشتاد درصد سطح مقطع دیوارهای سازه ای در جهت دیگر، کمتر نباشد.
۱۱-۶-۶-۹: نسبت ارتفاع به ضخامت دیوارها (از نظرلاغری)، نسبت مساحت مقطع دیوارها به مساحت طبقه (برای تحمل برش) و نیز چیدمان دیوارها در پلان، باید مطابق مبحث نهم و آئین نامه 2800 ایران باشد.
۱۱-۶-۶-۱۰: اتصالات دیوار به شالوده باید ضوابط میلگردهای انتظار را از نظر توزیع، سطح مقطع، مقاومت، طول گیرایی و موقعیت مندرج در مبحث نهم مقررات ملی ساختمان را رعایت نمائید.
۱۱-۶-۶-۱۱: در سیستم قالب تونلی اتصال دیوارهای داخلی و خارجی سازه ای به سقف باید بصورت هم زمان اجرا شود.
۱۱-۶-۶-۱۲: دیوارهای خارجی (دیوارها و اجزای نما) که بعد از سازه اصلی و قالب برداری معمولا به صورت عناصر بتن مسلح پیش ساخته (پانل) به سازه متصل می شوند، لازم است برای مقابله با اثر خارج از صفحه ارتعاشات زلزله در تراز دیافراگم های سقف با مهاری ها یا رکابی های فلزی به سازه اصلی مهار شوند.
۱۱-۶-۶-۱۳: بازشوها در سیستم قالب تونلی، باید مطابق ضوابط مندرج در مبحث نهم مقررات ملی ساختمان برای دیوارها و دال ها در نظر گرفته شوند.
۱۱-۶-۶-۱۴: اتصال بین سقف و دیوار باربر باید به گونه ای طراحی و اجرا شود که بتواند نیروها و لنگرهای ناشی از بارهای قائم و جانبی را به سیستم دیوارهای باربر بتن مسلح منتقل کند و توانایی تحمل بارهای تکراری و رفت و برگشتی زلزله را بدون کاهش چشمگیر مقاومت و تشکیل لولاهای خمیری در دیوار یا هسته اتصال فراهم کند.
۱۱-۶-۶-۱۵: حداقل مقاومت مشخصه فشاری بتن برای این سیستم ها باید 25 مگاپاسکال در نظرگرفته شود.
