۱۴-۵-۴-۱ کلیات
الف) هواکش و موتور آن باید برای جریان تخلیه هوای مورد نیاز مناسب باشد.
۱) موتور هواکش فضایی که در آن ذرات گردوغبار و گازهای قابل اشتعال وجود دارد باید از نوع مناسب برای این فضا انتخاب شود و مورد تأیید قرارگیرد.
ب) سیستم تخلیه ذرات و گازهای قابل اشتعال باید مجهز به کلید کنترل دستی باشد که دور از موتور و هواکش و در محل مورد تأیید نصب شود، تا بتوان هواکش را با آن خاموش کرد.
پ) در فضایی که دستگاه های برقی در آن، گاز، دود و ذرات قابل اشتعال یا انفجار تولید می کنند، مدار الکتریکی دستگاه ها باید با سیستم تخلیه هوا مرتبط و هم بند باشد، چنانکه هم زمان با روشن شدن دستگاه ها، سیستم تخلیه هوا نیز به کارافتد.
۱) موتور هواکش این فضاها باید در خارج از مسیر جریان تخلیه هوا قرارگیرد و یا دارای پوشش محافظ و مورد تأیید باشد.
۲) موتور هواکش باید برای بازدید و تعمیر، دسترس پذیر باشد.
۱۴-۵-۴-۲ ساخت هواکش
الف) قطعات و اجزای هواکش که با گازها، دود و ذرات قابل اشتعال یا انفجار تماس دارند، باید ازجنس غیرفلزی یا ضد جرقه باشند، یا محفظه هواکش با مصالحی از این جنس ساخته شده یا روکش هایی از این مصالح داشته باشد.
۱) اگر اندازه و نوع ذرات گذرنده از هواکش احتمالاً باعث تولید جرقه شود، جنس پره های هواکش و بدنه آن باید از نوع ضد جرقه انتخاب شود.
۲) یاتاقان هواکش انتخاب شده برای شرایط ضد جرقه نباید در مسیر جریان تخلیه مکانیکی هوا قرارگیرد و قطعات آن باید اتصال زمین داشته باشند.
ب) در فضاهایی مانند چوببری و نجاری، اگر احتمال گیرکردن ذرات معلق در هوا در میان پره های هواکش وجود داشته باشد، هواکش باید از نوع “پره – شعاعی” یا “لوله ـ محوری” انتخاب شود.
پ) جنس هواکشی که برای انتقال هوای حاوی مواد خورنده به کار می رود باید، در برابر اثر این مواد مقاوم یا دارای پوشش مقاوم باشد.
